اجمع و محفلى انفع از محضر مرحوم آقا براى اهل علم و فضل بهتر نبود، و آن عرش عالى بر كرسى رفيع شرع انور هر روز قرار گرفته به جهت ازدحام و اجتماع طلاب و فضلاء تقريرات فقهيه مى فرمود... پس از انقضاء مباحثه علميه و افاضات علوم شرعيه آنگاه مرافعات و محاكمات كليه كه راجع به حضرت ايشان مى شد رسيدگى مى نمود، و به قدر امكان در مقام اصلاح حال اهل دعاوى برمى آمدند.... و حالت رقت و بكاء ايشان را بيانى ديگر مى خواهد. و هر قدر در اين اوراق از بشاشت وجه و طلاقت لسان و نيكى منظر و كمال حلم و وفور علم و عفو و اغماض از مسلمين و جزالت و نبالت آن سيد والا مقام بخواهم بنويسم همانا تحصيل حاصل و تطويل بلا طائل است.... آنچه در نظر دارم زمانى كه مشغول تحصيل در كربلاى معلى بودم منادى بر مناره عاليه حسينيه ندا كرد: لقد مات امام الجمعة والجماعة فى طهران ۱ ...
24. آقا ميرزا مرتضى مشهور به صدر العلماء، برادر ميرزا ابوالقاسم امام جمعه، كه پس از وى، امامت مسجد اعظم تهران (مسجد شاه) به وى رسيد. او با پدر كجورى سوابقى داشته و مؤلف ما را بسيار مورد لطف خود قرار داده است. كجورى درباره وى چنين مى گويد:
بعد از آن مرحوم ـ يعنى ميرزا ابوالقاسم ـ جناب سيد جليل نبيل جميل، منبع الفضل والكمال، و مجمع السعادة و الاقبال، الحاوى لأصناف التحقيقات والافادات، وصاحب مكارم الاخلاق و محاسن العادات، ناهج المناهج السوية، بالغ المقاصد العلية، مهذب المعالم الدينية، ملاذ الانام، مرجع الفضلاء الاعلام، آقاى حقيقى، آقا ميرزا مرتضى مشهور به صدر العلماء مقتداى امامت مسجد شاه گرديدند و منصب امام جمعه به
