عنوان نمونه دورى زن از هم بستر شدن با شويش واقعاً اقتضاى كيفرى چون آويزان كردن از پستان را كه يكى از حساس ترين و دردآورترين اعضاى بدن زن است، مى باشد؟ و يا بدون رخصت شوهر از خانه بيرون رفتن، تناسبى با كيفر آويزان كردن وى از پاهايش را دارد؟
ب) بعضى از اين گناهان اختصاص به زنان ندارد كه از جمله آنها دروغ گويى و سخن چينى است و يا نوحه خوانى و حسودى كه باز هم مختص به زنان نيست و اگر كيفرى براى اين گناهان است، طبيعى است بايد مشترك باشد و پيامبر صلى الله عليه و آله صحنه هايى از مجازات همگون براى مردان هم مى ديد.
ج) بعضى از اين كيفرها به قدرى دلخراش و دردناك است كه انجام آن توسط افرادى وى و برخوردار از عاطفه متوسط هم بعيد به نظر مى رسد، چه رسد به آن كه خداوند كريم چنين عذاب و شكنجه اى انجام دهد و يا رسول رحمت قادر به تماشاى چنين صحنه هاى دلخراشى باشد و يا بتواند آن را گزارش كند و يا حضرت على عليه السلام و فاطمه(س) به صورت عادى به آن گوش دهند و يا فرزندان آن بزرگوار كه سرشار از مهر و رحمت و بزرگى بودند، بتوانند آن را نقل كنند. مضمون اين روايت با روحيه فردى خشن و بسيار ضد زن سازگار است و نه با روحيه انسان والا و مظهر رحمت الهى چون پيامبر صلى الله عليه و آله كه كوچك ترين شكنجه را نمى توانست شاهد باشد و ديدن چهره عمويش حضرت حمزه عليه السلام كه توسط زنى بدخوى و خشن مثله شده بود، همواره خاطره اى دردناك برايش بود.
د) براى بعضى از گناهان، عذابى در نظر گرفته شده است كه دست كم در آن روزگار براى قشرى از جامعه گناه به شمار نمى رفت. به عنوان نمونه در آن روزگار كنيزكان مأمور به پوشش موى سر نبودند و حتى گاه به خاطر پوشانيدن سر، تنبيه هم مى شدند. مرحوم شهيد در ذكرى روايتى در اين خصوص نقل مى كند:
