سألت اباعبدالله عن الأمة أتقنع رأسها؟ قال: ان شائت فعلت وان شائت لم تفعل. سمعت ابى يقول: كنّ يضربن فيقال لهنّ: لاتشبهّن بالحرائر. ^۱
از امام صادق عليه السلام درباره كنيز پرسيدم كه آيا بايد سرش را بپوشاند؟ فرمود: اگر خواست مى پوشاند و اگر نخواست نمى پوشاند. از پدرم شنيدم مى فرمود: كنيزان مورد تنبيه قرار مى گرفتند و به آنان گفته مى شد: خودتان را همگون زنان آزاد مسازيد.
اين روايت بيانگر آن است كه در روزگار پيش از امام باقر عليه السلام كنيزكان به خاطر پوشاندن موى سرشان، تنبيه مى شدند و كار آنان نوعى اهانت به زنان آزاده تصور مى شد.
افزون بر كنيزكان در مورد زنان كهنسال هم در آيه60 از سوره نور كه مربوط به حجاب است، شكلى از حجاب استثنا شده است. بنابراين، اين گناه در حدّى نيست كه مرتكب آن از موهايش آويزان باشد و مغز سرش بجوشد.
ه ) همان گونه كه زنان مرتكب گناه و خلاف مى شوند، مردان هم به گناه و خلاف مرتكب مى شوند و گناهان جنسى مردان اگر از زنان فزون تر نباشد، كمتر نيست و دست كم گناهان جنس مردان در مواردى همراه با خشونت و عنف است و در زنان احتمال ارتكاب آن در شرايط اجبار و اضطرار مفهوم دارد، ولى در مردان ارتكاب آن جز از طريق خواست و اراده ممكن نيست با اين حال در هيچ گزارشى از چگونگى كيفر دادن مردان و نمايش آن در آسمان ها و رؤيت پيامبر صلى الله عليه و آله سخنى به ميان نيامده است. آيا همين امر موضوع را رنگ تبعيض جنسى نمى دهد؟
با توجه به اين نكات انتساب چنين روايتى به معصوم عليه السلام نه تنها درست نيست، بلكه نوعى تجرّى و هتك حرمت مقام قدس ربوبى و بى احترامى به ساحت پيامبر صلى الله عليه و آله از آن استشمام مى شود.