و بدين جهت عبدالعظيم عليه السلام براى اينكه گرفتار حبس و زندان نگردد، فرار از چنگال ظلم را بر قرار ترجيح داد و روانه ايران و شهر رى گرديد.

7. كرامت و حاجت دادن

وقتى انسان در اثر مصاحبت و هم نشينى با معصومين پاك و در شعاع نور علم و دانش ولايت و معنويت دريافت كرد، و نيز در سايه عبادت و مناجات داراى مقام نورانيّت و تقرّب گرديد و جان او نورانى و ملكوتى شد، هم خود بدين وسيله ها داراى مقام بلند و معنويت سرشار مى گردد، و هم با كسب اين گونه فيض ها و نورانيت ها مى تواند براى ديگران نور آفرين و چشمه فيّاض و وسيله تقرّب و واسطه درك فيض و دريافت حاجت و رفع نقمت محسوب گردد، و حضرت عبدالعظيم به چنين مرحله اى دست يافته بود.
و اگر ما بارها ديده يا شنيده ايم، از آستان مقدّس او دردمندانى دوا گرفته، و حاجت مندانى به مطلوب خود رسيده، و بيمارانى شفا گرفته اند و به حاجت خود رسيده اند، به همين خاطر بوده است. همان طور كه اين گونه كرامات و بزرگوارى ها، از تربت پاك او نيز پس از وفات ظاهر گشته و دليل عظمت و مقام آن بزرگوار هم شمرده است.

8 . حديث عرض دين:

از مراحل حساس و درخشان زندگى حضرت عبدالعظيم عليه السلام كه خود دليل ديگرى بر فضيلت مقام اوست اظهار عقايد دينى او به محضر امام زمان خود، امام هادى عليه السلام است.
حساسيت و آموزندگى اين مرحله هم بدين خاطر است كه چنين اقدامى از يك طرف صفا و صداقت او را ابراز مى كند كه به چنين عملى دست زده، و از طرف ديگر اين كار نشانه ديندارى واقعى و احساس مسئوليتى است كه وى در سايه علم و دانش خود به اهميّت آن پى برده است، و از سوى ديگر شيوه اقرار و اعتراف وى