به يك سلسله عقايد حتمى دين براى همه ما مى تواند به عنوان يك درس آموزنده و سرمشق سازنده اى مورد متابعت و پيگيرى قرار گيرد.
اكنون نتايجى را كه از اين عمل آموزنده بايد به دست آورد و آن را در فرهنگ زندگى خود به عنوان الگو و سرمشق زندگى قرار داد به عنوان نتيجه گيرى بحث عنوان مى كنم:
1. در شرايطى كه حكام جور هر كدام به نوبه خود داعيه رهبرى اسلامى داشتند و امامان معصوم را از حقّ مسلّم خود محروم كرده بودند، حضرت عبدالعظيم حسنى عليه السلام با اين اقدام خود ثابت نموده كه رهبر واجب الاطاعه و كسى كه بايد جهت آموختن امور دين و مسائل شرع به او مراجعه نمود امام هادى عليه السلام است.
2. لزوم عرضه عقايد دينى به يك امام و يا كارشناس اسلامى به قدرى ضرورت دارد كه حتى براى رسيدن به اين هدف لازم است از مدينه به سامرا نيز مسافرت نمود.
3. امتحان نسبت به مسائل اسلامى، جهت اطمينان از صحيح بودن آن به قدرى مورد توجه حضرت عبدالعظيم عليه السلام قرار داشته كه در وضعيتى كه حكام ظلم امام هادى عليه السلام را از مدينه به سامرا تبعيد كرده بودند و آن حضرت تحت نظر بود، و ملاقات با وى طبعاً با احساس خطر همراه بود وى تهديد و خطر را به جان خريد و براى اين كه خداى ناكرده عقايدش معيوب نباشد، آن را به نظر كارشناس دين رسانيده است و اين مراحل بايد براى همه ما درس زندگى قرار گيرد.
بنابراين حضرت عبدالعظيم حسنى عليه السلام در ارائه عرض دين، به همه اصول دين و مذهب كه عبارت است از توحيد و نبوت و معاد و عدل و امامت، به اضافه همه فروع اين اصول، كه شامل صفات خداوند و خصوصيات نبوت و معراج و امامت، و مسائل مربوط به معاد كه سؤال قبر، بهشت، دوزخ، صراط و ميزان مى شود اقرار و اعتراف نموده است، چنانكه در باب احكام عملى اسلام هم مانند نماز، روزه، زكات، حج، جهاد و امر به معروف و نهى از منكر را مورد توجه قرار داده است.