بيت المال بر آورد و بين لشكريان تقسيم نمود. پس مستعين باللّه لشكرى انبوه براى دفع و قتل وى فرستاد.
اگر چه بر لشكر مستعين غالب شد و ليكن عاقبت مغلوب و مقتول گرديد و سرش را به سامرّه آوردند و در بغداد آويختند و براى ميلى كه به وى داشتند شيعه [ را] هجو مى كردند و ابو الفرج اصفهانى گفته است ^۱ ، كسانى كه از آل ابى طالب مقتول شدند، بمانند وى براى احدى از ايشان مرثيه نگفتند.
و در همان سال داعى اكبر كه حسن بن زيد است خروج كرد
پسر ديگر يحيى محمّد است، پسر ديگرش احمد است مشهور به محدّث.

جدّ ششم

[ جدِّ ششمِ] حضرت امام زاده طاهر، حسين بن زيد است مادرش كنيز است. پدرش زيد كه شهيد شد حسين خردسال بود، و حضرت صادق عليه السلام او را تربيت كرده فرزند خويش خواند. چون بزرگ گرديد اكتساب علم از حضور مهر ظهور آن جناب عليه السلام نمود ودختر محمّد ارقط را كه پسر عبداللّه باهر ابن امام زين العابدين است به وى تزويج نمودند؛ و همين حسين بن زيد را ذوالد معه و ذوالعبرة نيز لقب دارد؛ و جهت اين كه به اين لقب ناميدند آن است كه، گريه زياد مى كرد براى شهادت پدر و برادرش و مى گفت: هل ترك السهمان و النار سرورا يمنعنى من البكاء و در آخر عمر نابينا گرديد! و وى را كتب و اخبار بسيار است؛ و در واقعه محمّد صاحب نفس زكيّه و برادرش ابراهيم قتيل باخمرى حضور داشت، عاقبت در سال يكصد و سى و پنج وفات يافت و او را اعقاب كثيره است. ^۲