پس از وصول نامه به حاكم مدينه زيد معزول گرديد، تا زمان سلطنت عمر بن عبد العزيز . عمر، زيد را نصب نمود و نامه اى به حاكم مدينه نوشت: امّا بعد فانّ زيد بن الحسن عليه السلام شريف بنى هاشم و ذوُسنّهم فإذا جاءك كتابى فاردد عليه صدقات رسول اللّه صلى الله عليه و آله و اعنه على ما استعانك عليه والسلام . يعنى؛ زيد بن حسن عليه السلام ، شريف بنى هاشم است و اسنّ است ـ يعنى پيرمرد است ـ پس در وقتى كه نامه من به تو رسيد، توليت صدقات رسول صلى الله عليه و آله به خودش رو كن و اعانت نما از او.
حاكم مدينه بر حسب مأموريت توليت را تفويض ايشان نمود.
و محمّد بن بشر خارجى در مدح زيد عجب گفته است:

إذا نزل ابن المصطفى بطن تلعةٍكفى جدبها فاخضر بالنبت عودها
وزيد ربيع الناس فى كلّ شتوةاذا خلفت انوائها ورعودها
حمولٌ لاشناق الدّيات كأنّهسراج الدجى إذ قارنته سعودها^۱
حاصل معنى آن كه: اگر زيد به زمين خشك بى گياهى وارد شود آن زمين را از قدوم خود، سبز و خرم مى كند؛ و زيد مانند بهار و بارانى است كه در آخر سال قحط، مردمان انتظار وى را مى كشند همان نحوى كه از ديدن باران مسرور مى شوند از ورود قدوم زيد نيز شادانند؛ و اوست كه در تاريكى فتنه ها مانند چراغ روشنايى مى دهد و اداء ديات مى نمايد و متحمّل صلات مى شود.
در بعضى از كتاب هاى سنّيان، زيد بن حسن را ابلج خوانده اند و از اين لقب درخشندگى رخسار وى، ظاهر است.
خلاصه؛ سن شريف زيد از نود سال گذشت و بعضى مى گويند صد ساله بود.
و پسرش امير حسن، جدّ دوم حضرت عبدالعظيم است به نحوى كه مذكور خواهد شد.