نفرين كردند پس شيرى او را در كوفه پاره پاره كرد . چون حضرت صادق عليه السلام شنيد، به سجده رفت و فرمود: الحمد اللّه الّذي انجزنا ما وعدنا.^۱
و در كتاب عيون اخبار الرضا در حديث مبسوط است اهل كوفه به اهل مدينه كيفيت شهادت زيد را نوشتند خلاصه آن را مى نويسد:
زيد در روز چهار شنبه غرّه شهر صفر المظفر خروج كرد و در روز جمعه شهيد شد ـ و اين تاريخ صحيف تاريخ سابق معلوم است و مشهور قول مسطور است ـ و مضمون آن نامه را بر حضرت صادق عليه السلام خواندند بسيار گريست و فرمود: انا للّه و انّا اليه راجعون عند اللّه احتسب عمّى انه كان نعم العم إنّ عمّي كان رجلاً لدنيانا و آخرتنا مضى واللّه عمىّ شهيدا كشهداء استشهدوا مع رسول اللّه صلى الله عليه و آله و عليّ و الحسن والحسين صلوات اللّه عليهم.
چه قدر حضرت صادق عليه السلام در اين فقرات شريفه تمجيد از زيد فرموده است و چگونه قسم خورده است . واللّه زيد شهيدى است از شهداء با رسول اللّه صلى الله عليه و آله و امير مؤمنان و حسن و حسين عليهم السلام ^۲ .
وفضيل بن يسار كه در آن جنگ حضور داشت و شش نفر از مخالفين را به نيران فرستاده بود، چون خدمت حضرت صادق عليه السلام رسيد و خبر شهادت زيد را رسانيد، چنان گريه كرد كه اشك هاى آن جناب مانند مرواريد از اطراف محاسن شريفش ريخته مى شد . بعد فرمود: اى فضيل! گويا شك دارى در كشتن اين شش نفر كه آيا به حق بود يا به باطل؟ عرض كرد: اگر باطل نمى دانستم نمى كشتم .
فرمود: خداوند مرا شريك كند در اين خون ها مضى واللّه عمّي شهيدا مثل ما مضى عليه عليّ بن ابيطالب عليه السلام و اصحابه.^۳