و در حديث است؛ حضرت صادق عليه السلام از ابى ولاء كاهلى، سؤال كردند عموى من زيد را ديدى؟
عرض كرد: بلى رأيته و رأيت الناس بين شامت حنقٍ و بين محزونٍ محترق . فقال عليه السلام اما الباكى فمعه فى الجنّة وأمّا الشامت فشريك فى دمه؛^۱يعنى ديدم من زيد را ديدم مردم را كه بعضى شمامتت مى كردند و بعضى گريه مى كردند . پس حضرت صادق عليه السلام فرمود: اما كسانى كه گريه مى كردند در بهشت با او هستند و امّا كسانى كه شماتت مى كردند پس شريك اند در خون او .و در حديث ديگر است، حضرت صادق عليه السلام فرمودند: رحمه اللّه اَما إِنّه مؤمنا و كان عارفا و كان عالما صدوقا، اما إِنّه لو ظفر لوفى أمّا إِنّه لو ملك لعرف كيف يصنعها ؛^۲معنى فقره اخيره آن است زيد اگر ظفرى مى يافت وفا مى كرد و اگر مالك مى شد مى دانست چه كند، يعنى حق ما را ادا كرده تسليم مى نمود.
و در حديث طويل است كه: حضرت موسى بن جعفر عليه السلام فرمود: كه پدرم فرمود: «خدا رحمت كند زيد را كه مردم را به رضاى آل محمّد صلى الله عليه و آله دعوت كرد» و پدرم فرمود: «اگر خروج كنى كشته مى شوى و آويخته مى گردى اگر راضى هستى خروج كن .» ^۳
و اخبار كثيره در مدح زيد در كتب رجال از شيعه مأثور است و در كتاب مناقب ابن شهر آشوب حديثى غريبى مرسلا مروى است كه خلاصه آن بدين گونه است :
زيد نيمه شبى خدمت حضرت صادق عليه السلام مشرف شد و خواست با آن جناب بيعت نمايد قبول نفرمود، پس عرض كرد: و شما با من بيعت نماييد در مقام خون خواهى برايم .
آن جناب فرمودند: أليس الصبح بقريب؛ پس برخواست و رفت و زمانى نگذشت