سهل بن سعد

ابو العبّاس سهل بن سعد بن مالك بن خالد بن ثعلبة بن حارثه انصارى ساعدى مدنى ـ كه كنيه او را ابو يحيى نيز گفته اند ـ ، از صحابه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و امير مؤمنان عليه السلام است . نام وى ، حزن بود ؛ ولى پيامبر صلى الله عليه و آله آن را تغيير داد . او از هفده نفرى است كه واقعه غدير را براى امام على عليه السلام گواهى دادند . امام حسين عليه السلام نيز او را در سخنرانى اش در عاشورا ، براى اين حديث پيامبر صلى الله عليه و آله : «حسن و حسين ، دو سَرور جوانان اهل بهشت اند» ، به گواهى گرفت .

سهل تا زمان حَجّاج، عمر كرد و در سال ۷۴ ق ، گرفتار [مجازات] حَجّاج شد . وى از جمله كسانى است كه حَجّاج به گردنشان، مُهر زد تا خوار شوند و مردم از آنان ، حرف شنوى نداشته باشند . وى به سال ۸۸ق، در ۹۶ يا ۹۱ يا صد سالگى در گذشت . گفته مى شود كه او آخرين صحابه اى است كه در مدينه از دنيا رفت.