حديث مجدِّد - صفحه 111

پس از ابن اثير، علماى شيعه و اهل سنت، دنباله اين حساب را گرفته اند. برخى از دانشوران شيعه چنين گفته اند:
در اوّل قرن ششم، از علما ابن شهر آشوب مازندرانى و به گفته برخى طبرسى صاحب مجمع البيان، و از شاهان، سلطان سنجر سلجوقى؛
در اوّل قرن هفتم، از علما، خواجه نصيرالدين طوسى و به قول بعضى ابن ادريس حلى، صاحب سرائر و از شاهان، هلاكوخان مغول؛
در اوّل سده هشتم، علامه حلى و سلطان محمد خدابنده، از ملوك مغول؛
در آغاز سده نهم، شهيد اوّل و به قول برخى ابن فهد حلى، و امير تيمور گوركانى؛
در ابتداى قرن دهم، محقق كركى و شاه اسماعيل صفوى ؛
در اوّل قرن يازدهم، شيخ بهايى و شاه عباس صفوى؛
در اوّل قرن دوازدهم، علامه مجلسى، صاحب بحار ۱ و نادرشاه افشار؛
در اوّل قرن سيزدهم، وحيد بهبهانى ۲ و به قول برخى، شيخ حسين آل عصفور ۳ و فتحعلى شاه قاجار؛
در آغاز سده چهاردهم، ميرزاى بزرگ شيرازى. ۴

1.صاحب نُخبه در اين باره چنين سروده است: والمجلسى ابن تقى باقر له بحار كُلّها جواهر مجدّد المذهب بالوجه الاتم و عدّ عمراً قبضه «حزن و غمّ»

2.بروجردى در نُخبه در بيت زير به همين موضوع اشاره دارد: والبهبهانى معلم البشر مجدّد المذهب في الثانى عشر

3.شهداء الفضيلة، ص ۳۰۸ ؛ شهيدان راه فضيلت، ص ۴۵۶.

4.منتخب التواريخ، ص ۹۰ - ۹۷ ؛ الم آثر و ال آثار، ص ۱۳۸ ؛ تكملة نجوم السماء، ح ۲، ص ۱۴۹، ۲۴۷ - ۲۴۸ ؛ مشاهير دانشمندان اسلام، ج ۴، ص ۱۴۱ - ۱۴۲ ، پاورقى ؛ زندگينامه علامه مجلسى، ج ۱، ص ۲۶۶.

صفحه از 110