(ص 392) اين مطلب را از وجيزه مرحوم شيخ بهايى و غير آن نقل مى كند. ۱
10 . صاحب روضات الجنات (ج 6 ، ص 106) به نقل از طيبى و جزرى، اين حديث را با شرح و بسط آورده و در ج 2، ص 94 اشاره اى به آن كرده است.
11 . محدث متتبع، حاج ميراز حسين نورى (م 1320ق)، در خاتمة مستدرك الوسائل(ج 3، ص 541 و 527)، اين روايت را به نقل از الفوائد الرجالية تأليف بحرالعلوم(ره) آورده است و در ج 3 ، ص 516 نيز اشاره اى به آن دارد.
12 و 13 . مرحوم مامقانى(ره) در تنقيح المقال (ج 3، ص 202) و محدّث قمى(ره) در الكنى و الالقاب (ج 3، ص 120 - 121) اين حديث را با مختصر توضيحى، با واسطه از جزرى نقل كرده اند. همچنين در سفينة البحار (ج 1، ص 334) اشاره اى به آن شده است.
14 . مرحوم سيد شرف الدين، صاحب المراجعات، در مقدمه تأسيس الشيعة (ص 5) پس از نقل از اين حديث از جامع الاصول و سنن ابى داود مى گويد:
بنابراين، مجدد دين در رأس قرن چهاردهم، ميرزاى بزرگ شيرازى است. ۲
1.مرحوم شيخ يوسف بحرانى در لؤلؤة البحرين (ص ۳۹۲) گويد: «و ذكر الشيخ البهايى... عن ابن الأثير في جامع الأصول: أنّه من خواصّ الشيعة أنّ لهم على رأس كلِّ مائة سنة من يجدِّد مذهبهم...» ؛ ولى شيخ بهايى(ره) و ابن اثير اين موضوع را از خواص شيعه ندانسته اند.
2.در بسيارى از كتابهاى ديگر، اين روايت از منابعى كه در بالا ذكر شد، آمده يا بدان اشارتى رفته است ؛ از جمله: ريحانة الأدب (ج ۵ ، ص ۷۹ و ج ۴، ص ۱۸۴)، منتخب التواريخ (ص ۹۰ - ۹۷)، شهداء الفضيلة (ص ۳۰۸)، وحيد بهبهانى (ص ۱۵۲ - ۱۵۵، چ اوّل)، فردوس التواريخ و رياض الجنة به نقل از وحيد بهبهانى، تقريرات اصول از مرحوم شيخ شهابى (ص ۴۱ و ۵۰ ، پانوشت)، انتصار سيد مرتضى (مقدمه، ص ۳۴ و ۳۵)، زندگينامه علامه مجلسى (ج ۱، ص ۲۴۷ و ۲۴۸)، الروضة البهية (ج ۵، ص ۲۹۰)، قصص العلماء (ص ۲۰۴ و ۳۹۷)، شيخ آقا بزرگ (ص ۵۸ - ۶۰)، اصول كافى (مقدمه، ص ۲۱)، مقدمه بهجة ال آمال عليارى، نقباء البشر (ج ۱، ص ۴۴۰، پاورقى)، هدية الأحباب (ص ۲۶۷، چاپ امير كبير)، مشاهير دانشمندان اسلام (ج ۴، ص ۱۴۱)، أعيان الشيعة (ج ۸ ، ص ۲۱۵ ؛ ج ۹، ص ۱۸۲ و ۲۳۵ و ج ۱۰، ص ۹۹، چاپ ده جلدى)، الفوائد الرضوية (ص ۴۰۴ ، ۵۰۲ و ۶۵۸)، الكرام البررة (ج ۱، ص ۱۷۲)، معجم رجال الحديث (ج ۱۴، ص ۲۱۰)، قاموس الرجال (ج ۸ ، ص ۴۳۹)، اوراق پراكنده (ص ۱۲۷ - ۱۳۲) و يادداشتهاى قزوينى، (ج ۳، ص ۵۷ - ۵۸).
