با توجه به اين نكته، محقق رجالى معاصر در معجم رجال الحديث پس از نقد روايات مورد استناد در مدح آن حضرت، تصريح مى كند كه:
آنچه مشكل را آسان مى كند اينكه جلالت و بزرگى مقام حضرت عبدالعظيم و ايمان و تقواى او امرى نيست كه اثبات آن نياز به استشهاد به اين روايات ضعيف داشته باشد. ۱
همچنين شيخ عبداللّه مامقانى در تنقيح المقال تصريح مى كند كه:
علت اينكه محدثين وفقهاء تصريح به توثيق وى نكرده اند، ازاين روست كه جلالت و بزرگوارى وى مانع از اين است كه تعبير «ثقه» را درباره وى ذكر كنند. ۲
گفتار سوم: تأليفات حضرت عبدالعظيم
مرحوم نجاشى در كتاب رجالش، كه در موضوع فهرست نام مؤلفان شيعه تأليف شده، از حضرت عبدالعظيم حسنى نام برده وكتاب خطب اميرالمؤمنين عليه السلام رابه وى نسبت داده است.
وى در پايان شرح حال وى نيز سند خودش را به روايات آن حضرت، از طريق استادش ابن نوح به احمد بن محمد بن خالد و او به حضرت عبدالعظيم مى رساند، ذكر كرده است. ۳ شيخ طوسى نيز كه موضوع كتاب فهرستش معرفى مؤلفان و مصنفان شيعه است از آن حضرت نام برده و مى گويد: «له كتاب» و سپس سند خودش را به احمد بن ابى عبداللّه برقى مى رساند كه او از حضرت عبدالعظيم نقل حديث مى كند. ۴
صاحب بن عباد در رساله اى كه در احوال حضرت عبدالعظيم تأليف كرده مى نويسد: «له كتاب يسمّيه كتاب يوم و ليلة» ۵
1.معجم رجال الحديث، ج ۱۰، ص ۴۹.
2.تنقيح المقال، ج ۲، ص ۱۵۷.
3.رجال النجاشى، ص ۲۴۷ و ۲۴۸، رقم ۶۵۳.
4.الفهرست، ص ۳۴۷، رقم ۵۴۹.
5.خاتمه مستدرك الوسائل، ج ۴، ص ۴۰۴.
