الرحمن الرحيم أما بعد فانك ان شككت فى ايمان ابى طالب كان مصيرك الى النار؛ عبدالعظيم بن عبداللّه علوى مريض بود، پس نامه اى به ابوالحسن رضا عليه السلام نوشت كه: اى فرزند رسول خدا صلى الله عليه و آله مرا از خبرى كه نقل شده كه ابوطالب در سردابى از آتش به سر مى برد كه مغز سرش از گرماى آن مى جوشد، آگاه سازيد. امام در جواب وى نوشتند: «به نام خداوند بخشنده مهربان، پس از حمد و ثناى خداوند چنانچه در ايمان ابوطالب شك كنى سرانجام تو جهنم خواهد بود». ¹
اما اين حديث نيز همچون حديث قبل ظاهراً تحريف شده است. شاهد بر اين مدعا گذشته از قراين سابق آنكه مصدر اين روايت كتابى غير مشهور است كه وقوع تحريف در آن بسيار قوى تر از كتب مشهور، محتمل است.
بنابراين آنچه كه نزد محدثان و رجاليان به عنوان امرى مسلّم شمرده شده، آنكه حضرت عبدالعظيم از اصحاب امام جواد عليه السلام و امام هادى عليه السلام بوده است. بر اين اساس روايات از امام رضا عليه السلام تحريف شده و كلام شيخ طوسى كه ايشان را از اصحاب امام عسكرى عليه السلام قرار داده بى اساس است.
با توجه به نكات گذشته روشن مى شود كه كلام شهيد ثانى در حاشيه خلاصة الأقوال كه امام رضا عليه السلام فرموده اند: «من زار قبره وجبت له الجنّة؛ كسى كه قبر عبدالعظيم را زيارت كند بهشت بر او واجب مى شود». ² و از برخى از نسب شناسان نقل كرده، اشتباه بوده و قابل استناد نيست؛ چه آنكه روايات متعدد از امام جواد عليه السلام و امام هادى عليه السلام شاهد بر عدم فوت حضرت عبدالعظيم در عصر امام رضا عليه السلام است. بلكه چنان كه گذشت اصولاً روايت حضرت عبدالعظيم از امام رضا عليه السلام ثابت نيست.