فصل سوم: روايات حضرت عبدالعظيم
روايات حضرت عبدالعظيم عليه السلام از نظر شناخت محتوا و مضمون مورد توجه ايشان و نيز آنچه كه ائمه اطهار ايشان را امين و مورد اعتماد در آن مطالب دانسته اند، حائز اهميت مى باشد. شناخت نيازهاى فكرى آن عصر نيز از بررسى اين روايات ممكن خواهد شد.
همچنان كه شيوه هاى تحمل حديث و نقل آن توسط حضرت عبدالعظيم هم در بازشناسى شخصيت روايى آن حضرت بسيار مؤثر و مهم است. لذا اين دو بحث مهم را در دو گفتار پى مى گيريم:
گفتار اول: بررسى موضوعى روايات حضرت عبدالعظيم عليه السلام
موضوعات مهمى كه در روايات آن حضرت به صورت برجسته اى چهره نمايى مى كند، عبارتند از:
اول: خدا و صفات وى
پنج موضوع در حوزه صفات الهى از آن حضرت روايت شده، كه مهم ترين آنها در حديث عرض دين متبلور است. در ابتداى عقايد حضرت عبدالعظيم، آن حضرت عقيده به الوهيت و توحيد خدا، و نفى تشبيه و عدم جسم و صورت و عرض و جوهر بودن آن ذات الهى را اعتراف كرده و خداوند را خالق اجسام و صورت دهنده صورت ها و خالق همه جوهرها و عرض ها دانسته و خداوند را پروردگار هر چيز و مالك و خالق و ايجاد كننده همه چيز دانسته است. ۱
1.الامالى، صدوق، ص ۴۱۹؛ روضة الواعظين، ص ۳۱؛ كفاية الاثر، ص ۲۸۶؛ مسند عبدالعظيم حسنى، ص ۲۱۹ و ۲۲۰، ح ۸۳.
