اين تعبيرات را بايد به عنوان توحيد ناب كه آموزه مدرسه اهل بيت است، شمرد. اين مضمون و خلاصه اى براى خطبه مشهور اميرالمؤمنين عليه السلام است كه تكرار و تأكيد بر آن در آموزه هاى اكثر ائمه نيز يافت مى شود.
موضوع دوم در اين باب، نقد عقيده اهل سنت در نزول خداوند در هر شب جمعه به آسمان دنياست.
ايشان در روايتى كه با واسطه از امام رضا عليه السلام نقل كرده اند، ضمن انكار اين موضوع توسط آن امام و تحريف شمردن آن، حقيقت مطلب را نزول ملائكه در شب جمعه بيان كرده اند. ^۱
اين تحريف از آنجا مشهود است كه لازمه روايات اهل سنت، جسم بودن خداوند است، در حالى كه آنچه منقول از پيامبر صلى الله عليه و آله و منقول از ائمه اطهار مى باشد، نزول ملائكه الهى به آسمان دنيا است.
موضوع سوم درباره عقيده مجبِّره و كسانى است كه قائل به جبر خداوند و مجبور بودن بندگان خداوند در اعمالشان مى باشد حضرت عبدالعظيم به واسطه از امام رضا عليه السلام و ايشان از امام صادق عليه السلام در اين باب نقل مى كنند كه هر كس قائل به اجبار خداوند بندگانش را بر گناه باشد و نيز اجبار خدا بر اعمال غير مقدور را معتقد باشد، زكات دادن به وى جايز نيست يا خوردن گوشت حيوانى را كه وى ذبح كرده جايز نيست يا شهادت وى مقبول نيست يا اقتدا به او در نماز مجاز نمى باشد. كه اين تعبيرات ظهور در فسق و گاه ظهور در عدم اسلام چنين شخصى دارد. ^۲
موضوع چهارم، تبيين موارد قضا و قدر الهى است كه آن حضرت با واسطه از امام