شده اند، با آنكه رسول خدا اين سخنان را در برابر حضرت على عليه السلام و فاطمه عليهاالسلامبيان مى كرد، آيا اين رفتارها از مردان سر نمى زند، آيا مى توان گفت اين رفتارها در زنان بيشتر است؟ به سخن ديگر، چرا رسول خدا از مردانى كه به چنين گناهانى آلوده شده و كيفر مى ديدند، خبر نداد؟
گذشته از آنكه حرمت برخى از آن موارد پنجگانه به صورت مطلق در بحثهاى فقهى مورد ترديد است.
خروج زنان از منزل ،بدون اذن شوهران در صورتى حرام است كه با حقوق خاص شوهر مغايرت داشته باشد. از اين رو، برخى از فقيهان، چون آيه اللّه خويى، خروج زن را در صورت عدم تنافى با حقوق خاص شوهر جايز مى شمرد، ايشان در اين زمينه مى گويد:
زن نمى تواند بدون اجازه شوهر از خانه بيرون رود، در صورتى كه بيرون رفتن با حق استمتاع منافى باشد؛ البته احتياط مستحب آن است كه مطلقاً بدون اجازه خارج نشود. ^۱

روايت دوم

۰.عن أحمد بن أبي عبداللّه البرقي، عن عبدالعظيم بن عبداللّه الحسني، عن محمّد بن عمر بن يزيد، عن حمّاد بن عثمان، عن عمر بن يزيد قال:قال أبوعبداللّه عليه السلام جاءت امرأة من أهل البادية إلى النبي صلى الله عليه و آله ومعها صبيان حاملة واحداً وآخر يمشي، فأعطاها النبي صلى الله عليه و آله قرصاً، ففلقته بينهما، فقال رسول اللّه صلى الله عليه و آله : الحاملات الرحيمات لولا كثرة لعبهنّ، لدخلت مصلّيّاتهنّ الجنّة؛ ^۲