۱.محمّد بن على بن الحسين فى الأمالى، عن محمّد بن الحسن، عن الصفار، عن محمّد بن الحسين بن أبى الخطاب، عن الحكم بن سكين، عن أبى خالد الكعبى، عن أبى عبداللّه عليه السلام إنّ رسول اللّه صلى الله عليه و آله قال:أيّما امرأة دفعت من بيت زوجها شيئاً من موضوع إلى موضوع تريد به صلاحاً نظر اللّه إليها و من نظر اللّه إليها لم يعذبه. فقالت أم سلمة يا رسول اللّه صلى الله عليه و آله : ذهب الرجال بكل خير فأى شى ء للنساء المساكين؟ فقال عليه السلام : بلى، إذا حملت المرأة، كانت بمنزلة الصائم القائم المجاهد بنفسه و ماله فى سبيل اللّه، فاذا وضعت، كان لها من الأجر ما لايدرى أحد ما هو لعظمه. فإذا ارضعت، كان لها بكل مصة كعدل عتق محرر من ولد اسماعيل. فإذا افرغت من رضاعه، ضرب ملك كريم على جنبها و قال: استأنفى العمل فقد غفرلك؛ ^۱

۰.رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:هر زنى كه در خانه شوهر وسيله اى را از جايى به جايى بگذارد و قصد خير داشته باشد، خدا به او توجه كند و هركه مورد نظر خداوند باشد، او را عذاب نمى كند. ام سلمه گفت: اى رسول خدا، مردان همه خوبيها را از آن خود ساختند. زنان بيچاره چه دارند؟ فرمود: وقتى زنى باردار شد، مانند روزه دارى است كه به شب زنده دارى مشغول است و در راه خدا با جان و مال جهاد مى كند. هنگامى كه وضع حمل كرد، چنان پاداشى دارد كه هيچ كس نداند. هنگامى كه بچه شير مى دهد، در برابر هر مك زدن، ثواب آزاد كرده برده اى از فرزندان اسماعيل را دارد و وقتى شير دادن تمام شد، فرشته گويد: گذشته ات بخشوده شد؛ از نو شروع كن.

۲.فى حديث الحولاء العطارة بالسند المتقدم فى أبواب المقدمات قال: