قال رسول اللّه صلى الله عليه و آله :... يا حولاء، والذى بعثنى بالحق نبياً و رسولاً و مبشراً و نذيراً ما من امرأة تحمل من زوجها ولداً إلاّ كانت فى ظلاّللّه ـ عزوجل ـ حتى يصيبها طلق، يكون لها بكل طلقة عتق رقبة مؤمنة، فإذا وضعت حملها و أخذت فى رضاعه، فما يمصّ الولد مصة من لبن أمّه، إلاّ كان بين يديها نوراً ساطعاً يوم القيامة، يعجب من رآها من الأولين والآخرين، و كتبت صائمة قائمة و إنْ كانت غير مفطرة، كتب لها صيام الدهر كله و قيامه. فإذا فطمت ولدها، قال الحق ـ جل ذكره ـ : يا ايتها المرأة، قد غفرت لك ما تقدم من الذنوب فاستأ نفى العمل؛ ^۱

۰.رسول خدا فرمود:اى حولاء، سوگند به آنكه مرا به پيامبرى برانگيخت، هر زنى كه از شوهرش باردار شود، در سايه خدا زندگى مى كند، تا هنگام درد زايمان، هر دردى ثواب آزاد كردن يك بنده مؤمن را دارد. وقتى فارغ شد و شير دادن را شروع كرد، هرگاه كودك مك زند، روز قيامت پيش روى آن زن، نورى درخشد كه هر بيننده اى را به عجب وادارد. و او روزه دارِ شب زنده دار محسوب شود. اگر در اين حال روزه بدارد، ثواب روزه و عبادت تمام روزگار برايش ثبت شود. وقتى كودك را از شير گرفت خداوند فرمايد: اى زن، گناه گذشته ات را بخشيدم؛ از نو آغاز كن.

۳.و عن سعيد بن جبير عن ابن عمر احسبه رفعه، عن النبى صلى الله عليه و آله :المرأة فى حملها إلى وضعها إلى فصالها كالمرابط فى سبيل اللّه و إن ماتت فيما بين ذلك، فإنّها اجر شهيد؛ ^۲

۰.رسول خدا فرمود:زن ازهنگام باردارى تاهنگام ازشير گرفتن كودك، مانند رزمنده در راه خداست و اگر در اين مدت جان دهد، پاداش شهيد دارد.