۰.اَیهَا النّاسُ، اِنَّ لی عَلَیکُمْ حَقّاً، وَ لَکُمْ عَلَی حَقٌّ. فَاَمّا حَقُّکُمْ عَلَی فَالنَّصیحَةُ لَکُمْ، وَ تَوْفیرُ فَیئِکُمْ عَلَیکُمْ، وَ تَعْلیمُکُمْ کَیلا تَجْهَلُوا، وَ تَأْدیبُکُمْ کَیما تَعْلَمُوا.^۱

برخی از مترجمان^۲ به درستی این واژه را به خیرخواهی، نیک خواهی، یا خیراندیشی ترجمه کرده‌اند:

انصاریان: اما حق شما بر من این است که خیرخواه شما باشم.

اما برگردان این واژه به نصیحت، پند، اندرز، و مانند آن ازسوی برخی مترجمان، ^۳ نتیجه غفلت از معنای صحیح واژه و خلط معنای عربی و فارسی است.

***

آنچه گذشت، نمونه‌هایی از فارسی‌زدگی در ترجمه‌های نهج‌ البلاغه بود. در پایان، جدولی را آورده‌ایم که کلیه اطلاعات موجود در این مقاله را به صورت فشرده در خود جای داده است.

همچنان که پیش‌تر گفتیم شواهد فارسی‌زدگی در ترجمه‌های نهج البلاغه به موارد پیش گفته منحصر نمی‌شود. به دلیل محدودیت حجم مقاله و فراوانی شواهد، از توضیح پاره‌ای از آنها در متن مقاله خودداری، و فقط به ذکر آنها در جدول اکتفا شده است. این موارد در جدول با علامت ستاره (*) مشخص شده‌اند.