معایخواه، استاد ولی، و شهیدی، و بیشترین فارسی‌زدگی در ترجمه فارسی و دشتی به چشم می‌خورد.
سه. این پژوهش نشان داد که در نهج البلاغه واژگانی وجود دارد که تا کنون کم‌تر به معنای صحیح آن التفات و انتباهی شده است (مانند: «ذلیل»، «اعتراض») و نیز واژگانی وجود دارد که درترجمه‌های نامدار و مشهور نهج البلاغه، بر خلاف انتظار، برگردانی کاملاً نادرست دارد (مانند: «سیما» در ترجمه انصاریان، استاد ولی، مکارم، دین‌پرور...). این مسئله از ضرورت نقد و بازنگری ترجمه‌های فارسی خبر می‌دهد. جا دارد بدین منظور دو واحد درسی در زمینه آسیب‌های متنی ترجمه‌های نهج البلاغه برای مقطع کارشناسی ارشد رشته نهج البلاغه، در نظر گرفته شود تا فارغ التحصیلان این رشته با این موضوع آشنایی نسبی کسب نمایند. همچنین تصویب یک طرح پژوهشی با همکاری اساتید و دانشجویان، به منظور نقد و بررسی ترجمه‌ها و به دست دادن ترجمه‌ای هر چه صحیح‌تر و کم آسیب‌تر از نهج البلاغه ضروری است.
کتاب‌نامه
_آسیب شناسی حدیث، عبدالهادی مسعودی، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها، 1392ش.
_بازاندیشی زبان فارسی، داریوش آشوری، تهران: نشر مرکز، چاپ پنجم، 1389.
_تاج العروس من جواهر القاموس، محمد مرتضی حسینی زبیدی، محقق: علی هلالی و علی سیری، بیروت: دار الفکر، 1414ق.
_ترجمه روان نهج البلاغه، سید کاظم ارفع، تهران: انتشارات فیض کاشانی، 1379ش.
_ترجمه گویا و شرح فشرده‌ای بر نهج البلاغه، ناصر مکارم شیرازی، قم: انتشارات مطبوعات هدف، ۱۳۷۶ش.
_ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن، حسین بن محمد راغب اصفهانی، مترجم: غلامرضا خسروی، محقق: غلامرضا خسروی حسینی، تهران: ناشر مرتضوی، ۱۳۷۴ش.
_ترجمه و شرح نهج البلاغه، سید علی نقی فیض الاسلام، تهران: ناشر: مؤسسه چاپ و نشر تألیفات فیض الاسلام _ انتشارات فقیه، ۱۳۷۹ش.
_تنبیه الغافلین و تذکرة العارفین (ترجمه و شرح نهج البلاغه)، ملا فتح الله کاشانی، مصحح: سید محمدجواد ذهنی تهرانی، تهران: انتشارات پیام حق، 1378ش.
