ب) روايت عرض دين
پ) روايات فضيلت و ثواب زيارت حضرت عبدالعظيم عليه السلام
ما دوست داريم كه به تك تك اين روايات بپردازيم و موثوقٌ به بودن آنها را اثبات كنيم، ولى با توجه به نكته كلى اى كه مورد اشاره قرار گرفت، هم اكنون نيازى به اين جهت نمى بينيم و به نظر مى رسد با قراين و شواهدى ـ كه كم هم نيست ـ اين روايات اعتبا رخود را مى يابد.
البتّه بر مبناى عالمان و فقيهان شيعه، نه بر مبناى حضرت آيه اللّه خويى ـ قدس سرّه ـ ، و به عبارت ديگر، بر مبناى حجيت خبر موثوق به، نه بر مبناى حجيت تنها خبر ثقه.
بنابراين، بحث از تك تك اين روايات را تا زمانى ديگر مى گذاريم و تنها در پايان حاشيه اوّل مطرح مى كنيم كه چرا نويسنده محترم بازگو نمى كند كه اين روايات بر مبناى ايشان ضعيف است، ولى بر مبناى اكثريت قريب به اتفاق ـ كه معتقد به حجيت خبر موثوق به هستند ـ اعتبار كافى را دارد.
آيا حق داريم كه بگوييم در كنار مبناى خودتان مبناى اكثريت قريب به اتفاق عالمان شيعه را مطرح سازيد و حدّاقل مبناى آنان را به عنوان احتمال ذكر كنيد تا روشن شود كه چرا شأن والاى اين راوى بزرگ مورد تسالم اصحاب است.

عرض دين بر امام عليه السلام و تأييد بلند امام عليه السلام

كسانى دين حق را از امام جويا شده اند، ولى از اينان جلوتر آنانند ـ كه دين حق را كه از امام آموخته اند ـ بر او عرض مى كنند و از امام عليه السلام تأييد مى گيرند.
در بحارالأنوار، ج 69، بابى در اين خصوص باز شده و رواياتى در اين باب آمده است.
در عرض دين بر امام، روايتى بالاتر از عرض دين حمران بن اعين نداريم. حتماً