2 . كتب و جوامع حديثى
شيعيان بر خلاف اهل سنت ، نگارش احاديث را از صدر اسلام مورد توجه جدى قرار داده و مجموع كتاب هايى مثل كتاب سليم بن قيس هلالى در زمان حضرت على عليه السلام نگارش يافت (رقم 4) ، و در زمان ساير ائمه نيز نگارش مجموعه هاى حديثى با جديت دنبال شد تا جايى كه برخى از شيعيان ده ها كتاب حديثى در موضوعات مختلف به رشته تحرير درآوردند . نمونه بارز اين افراد شيخ صدوق است كه بالغ بر سيصد كتاب داشته است (رقم 1049) ، و كتاب هاى شيخ مفيد (رقم 1067) ، عياشى (رقم 994) و محمد بن احمد صابونى (رقم 1022) نيز بالغ بر ده ها عنوان است.
3 . تفسير و علوم قرآنى
تفسير عياشى (رقم 944) تفسير قمى (رقم 680) از جمله تفاسير مأثورى هستند كه از دوران غيبت صغرى به يادگار مانده اند ، ولى نگارش كتاب هاى تفسيرى در ميان شيعيان محدود به اين دو نفر نمى شود و بسيارى چون حسين بن سعيد ، على بن اسباط و على بن مهزيار نيز كتاب هايى در تفسير نگاشته اند ، و كتاب التفسير يكى از سى كتاب موجود در جوامع معروف به ثلاثين مى باشد (رقم 136 ، 663 ، 664) .
شيعيان در شاخه هاى مختلف علوم قرآنى چون ناسخ و منسوخ (رقم 72 ، 566 ، 640) ، وجوه و نظائر (رقم 680) ، و محكم و تشابه (رقم 467 ، 148) وارد شده و كتاب هايى را تأليف كردند . در علم قرائت نيز عبدالعزيز بن يحيى جلودى (رقم 640) كتابى تأليف كرد . نجاشى ابان بن تغلب را از جمله قاريان مشهور دانسته و گويد : «ولأبان قراءة مفردة مشهورة عندالقراء » (رقم 7) .
4 . كتب كلامى
حجم بسيار زيادى از كتاب هاى تأليفى شيعيان مربوط به مسائل و موضوعات گوناگون كلامى است ، كه در اين جا به چند مورد از موضوعات مطرح اشاره مى كنيم :
