زياد ادعا كردن هم بر فراوانى عيب ها (در جود انسان) دلالت مى كند و آن كه در مورد خود براى مردم سخن به درازا گويد ، يا با ادعاى دروغى اين كار را بكند ، درهايى از نكوهش، سرزنش ، تمسخر ، خوارى ، تنفر و ناگوارى را برخورد گشوده است ؛ ولى دانشمند حقيقى ، شيوه اش فروتنى است واز خود ، انتظار سرزدن اشتباه را هم دارد ؛ ولى آن كه فقط مدعى است و خود را به گروه عالمان مى چسباند ، وجودش را چشمه جوشش حقيقت و درستى مى بيند (فى ظلال نهج البلاغة ، ج 4 ، ص 219 ـ 220) .