او روايات را به ترتيب سور و آيات تأليف كرده است. آغاز آن را سوره حمد و پايان آن را سوره ناس قرار داده و براى همه سوره ها رواياتى آورده است. در تفسير هر سوره ، نخست پس از ذكر نام سوره ، روايات مربوط به فضايل و ويژگى هاى آن را مى آورد ؛ سپس به ترتيب آيات ، آيه و يا جمله اى از يك آيه را ذكر كرده و روايات مربوط به آن را در ذيل آن بيان مى كند.
يكى ديگر از ويژگى هاى الدُرّالمنثور اين است كه همه روايات را با حذف سند از مصادر اصلى آن (كتاب هايى كه روايات را از آنها نقل كرده) آورده است و هر روايتى را با تعبير «اَخرج» و ذكر نام مؤلفِ مصدر يا مصادر آن نقل كرده و در غالب موارد به نام خود مصدر يا مصادر نيز اشاره نموده است. تعداد مصادرى كه براى هر روايت ذكر كرده ، مختلف است؛ در مواردى يك روايت را از يك مصدر و در مواردى از مصادر متعدد و گاهى يك روايت را از يازده مصدر نقل مى كند ^۱ ، و در مواردى اندك به وضع سند روايات نيز اشاره كرده است. ^۲ در مقدمه كوتاهى كه بر اين تفسير نگاشته ، گفته است :
وقتى كتاب ترجمان القرآن را كه تفسيرى مستند از رسول خدا صلى الله عليه و آله و اصحاب آن حضرت است ، در چند جلد تأليف كردم و آثارى را كه در آن جمع آورى كرده بودم ، با سندهاى كتاب هايى كه اين روايات از آنها استخراج شده است همراه بود ، پى بردم كه بيشتر افراد همتشان از تحصيل آن قاصر است و در اكتفا بر متون احاديث رغبت دارند ، نه سندهاى طولانى آن؛ از اين رو اين مختصر را كه در آن بر متن