روايات اكتفا كرده و هر روايتى را به كتابى كه از آن استخراج شده نسبت داده ام ، از كتاب ترجمان القرآن خلاصه كردم (الدرّالمنثور ، ج 1 ، ص 3 ) .
از سخن وى در اين مقدمه به دست مى آيد كه محتواى اين تفسير همان روايات ترجمان القرآن است ، با اين تفاوت كه در آن كتاب ، روايات را با سند آورده و در اين تفسير براى اختصار سندها را حذف و به نقل متنِ روايات بسنده كرده است؛ و از اين كه در الاتقان از ترجمان القرآن خود ياد كرده و گفته است: «ده هزار حديث مرفوع و موقوف ^۱ در آن گرد آورده ام» (الاتقان ، ج 2 ، ص 1217) نتيجه گرفته مى شود كه محتواى الدرّالمنثور ، ده هزار حديث مرفوع و موقوف با حذف سند است.

3 . امتيازها و كاستى ها

اين تفسير از نظر جامعيت روايات تفسيرى اهل تسنن در بين تفاسير معروف ، كم نظير بلكه بى نظير است؛ تفسيرى است كه ما را از روايات تفسيرى بخش عظيمى از كتاب هاى اهل تسنن آگاه مى كند ، بويژه كه بعضى از كتاب هايى كه از آنها روايت نقل كرده ، در دسترس نمى باشد ^۲ و اختلاف و ترديدى نيست كه اين تفسير ، مرجع خوبى براى پى بردن به روايات تفسيرى اهل تسنن است.
امتياز ديگر اين تفسير اين است كه بخشى از روايات فضايل ائمّه اطهار عليهم السلام را در بر دارد و براى دسترسى به روايات فضايلى كه در كتاب هاى اهل تسنن آمده ، منبع سودمندى است؛ براى نمونه ، در ذيل آيه «فَتَلَقَّى ءَادَمُ مِن رَّبِّهِ كَلِمَـتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ »(بقره ، 37) از طريق ابن نجّار ^۳ از ابن عباس نقل كرده است :