شَبَث بن رِبعى تَميمى

ابو عبد القُدّوس ، شَبَث بن رِبْعى تميمى يَربوعى كوفى ، از چهره هاى شگفت ، مُتَلوّن و مرموز تاريخ اسلام است .

او مؤذّن سَجاح[۱]بود . سپس مسلمان شد و در جريان شورش بر عثمان ، نقش داشت .

او به هنگام خلافت امام على عليه السلام در ميان ياران ايشان قرار گرفت و در جنگ صِفّين ، از فرماندهان لشكر امام على عليه السلام بود و به نمايندگى از سوى او با معاويه گفتگو كرد ؛ امّا پس از جريان حَكميّت ، به خوارج پيوست و فرمانده نظامى آنها گرديد و پس از مدّتى از خوارجْ جدا شد و دوباره به امام عليه السلام پيوست و در جنگ نهروان ، فرمانده جناح چپ لشكر امام على عليه السلام بود .

او پس از مرگ معاويه ، همراه مردم كوفه به امام حسين عليه السلام نامه نوشت و ايشان را به كوفه دعوت كرد . سپس به ابن زياد پيوست و مردم را از همكارى با مسلم بن عقيل ، بازداشت و از كسانى بود كه با مسلم جنگيد .

او در جريان شهادت امام حسين عليه السلام ، يكى از فرماندهان نظامى لشكر يزيد بود و پس از شهادت امام حسين عليه السلام به شكرانه اين عمل ، مسجد خود در كوفه را تجديد بنا كرد ؛ امّا پس از قيام مختار ، او نيز به خونخواهى امام حسين عليه السلام برخاست . سپس همراه با مُصعَب ، در قيام عليه مختار ، شركت جست .

شَبَث بن رِبْعى در سال ۸۰ هجرى در كوفه مُرد .