از نگاه مؤلف فى ظلال نهج البلاغه نيز در آغاز جنگ ، اهل جهالت به شوق مى آيند و آفرين مى گويند ، ولى در نهايت با جنگى ويرانگر روبرو مى شوند كه همه را مى سوزاند (ج 2 ، ص 298) . بنا بر اين ، از نگاه حضرت على عليه السلام در ظلمات اين مبارزه دشوار ، فرجامى تلخ نصيب آشوبگران خواهد شد و آتش پرشراره اش بسى سوزناك خواهد بود.
اصلاحات موعود
سلطان بى چون و چراى كلام ، حضرت على عليه السلام در ادامه خطبه ، به سرانجامى كه منجى بشريت براى آشوبگران رقم خواهد زد اشاره مى كند:
أَلا وَ فى غَدٍ ـ وَ سَيَأتىِ غَدٌ بِما لا تَعرِفُونَ ـ يِأخُذُ الوالىِ مِن غَيرِها عُمّالَها عَلَى مَسَاوِىَ أَعْمالِها؛ آگاه باشيد كه فردا ـ و كه داند كه فردا چه پيش آرد ـ فرمانروايى كه از اين طايفه (امويان) نيست عاملان حكومت را به جرم كردار زشتشان بگيرد و عذرى از آنان نپذيرد.
و سپس عباراتى مى فرمايند كه تصوير زيبايى از تسليم كائنات در برابر آن مصلح جهانى ارائه مى نمايد :
وَ تُخرِجُ لَهُ الأَْرْضُ أَفاليذَ كَبِدِها وَ تُلقى إلَيهِ سِلْما مَقَالِيدَها زمين گنجينه هاى خود را برون اندازد و كليدهاى خويش را از در آشتى تسليم او سازد.
اين عبارات به قول نويسنده فى ظلال نهج البلاغه نشانگر آن است كه همه چيز مطيع اوست (ج 2 ، ص 299) . آرى؛ زمين و زمان خاضعانه سر به فرمان و تعظيم او فرود آرند ، و زبان جز به اطاعت او نگشايند و در واقع در پرتو چنين مُصلحى عدالت محقّق خواهد شد. امام على عليه السلام در ادامه خطبه چنين مى فرمايند:
