فَيُريكُم كَيْفَ عَدْلُ السِّيرَةِ و يُحْيِى مَيِّتَ الكِتابِ وَالْسُّنَّةِ پس روش عادلانه را به شما بنمايد ، و آنچه از كتاب و سنّت مرده است زنده فرمايد.
بنا بر اين ، از ديدگاه مولى الموحدين على عليه السلام هدف نهايى قيام مصلح ، عدالت سايه گستر جهانى و احياى كتاب و سنت است كه بى گمان به تحقق خواهد پيوست.

نشانه هاى ضد انقلاب آخرالزمان

پيش از عصر طلايى عدالت محور جهانى ، زمين دستخوش ويرانگرىِ فردى خون ريز مى گردد كه آن چنان مردمان را لگدمالِ بيدادگرى و ديوسيرتى خويش مى كند كه جز اندكى از مردم را باقى نمى گذارد. امير كلام حضرت على عليه السلام ، اين دژخيم را چنين معرفى مى كند:
گويى او را مى بينم كه از شام بانگ برداشته ، و پرچم هاى خود را در اطراف كوفه برافراشته است. همچون ماده شتر بدخو كه دوشنده خود را با دندان بدرّاند [رعيت خويش را در خاك و خون بغلطاند ]سرها را بر زمين بگستراند. دهانش گشاده ، ستم و بيداد را بنيان نهاده ، به هر سو تازان ، و حمله او سخت گران است . به خدا كه شما را در اين سوى و آن سوى زمين پراكنده گرداند ، چندان كه از شما جز اندكى (به مقدار سرمه چشم) باقى نماند. سپس پيوسته چنين باشيد تا آن كه عرب بر سر عقل آيد و در پى نظم كار خويش برآيد.
تصوير ارائه شده از اين فرد ، نمايانگر شدت جور و ستمى است كه او بر مردم روا مى دارد. عبارت «فَغَرَتْ فاغِرَتُهُ» از نگاه مؤلفانِ اختيار مصباح السالكين (ص 297) ، الدرّة النجفية (ص 177) و فى ظلال نهج البلاغه (ج 2 ، ص 300) ، به معناى باز كردن دهان براى شكار است كه كنايه از درّندگى وى دارد . عبارت «ثَقُلَتْ فِى الاَْرْضِ وَطْأَتُهُ» نيز به شدت جور و وحشى گرى ، و نيز كثرت ياران و سربازانش اشاره دارد (الدرّة النجفية ،