ويمه و شلنبه. وى اضافه مى كند كه اين ها رساتيقى هستند كه در آن ها منبر (كه نشانى از وسعت و جمعيّت زياد آن ها بوده) وجود دارد. ۱
اصطخرى نوشته:
و در ناحيت رى، ديه هاست، بزرگتر از اين شهرها، چون: ورامين و ارنبويه و رزنين و دزا و قوسين. شنوده ام كه در هر دهى از اين، قرب ده هزار مرد [، بلكه ]زيادت بُوَد و روستاهاى قصرانبن درونى و بيرونى و بهزان و السن و بسا و دماوند و كها و مركوى. ۲
ديگر قريه هاى رى عبارت بوده اند: دولاب، دوريست، كرج، ۳ كُلين فشاپويه، ۴ جاموران، تهران، ۵ شهرستانك، مهران ۶ و ...
محدّثان و علماى امامى رى
امّا محدّثان و علماى امامى رى تا پايان قرن چهارم به ترتيب حروف الفباى نامشان، به شرح زير هستند:
1. ابراهيم بن على بن عيسى رازى (ق 4): ابن بابويه در «تاريخ رى، از او نام مى برد و مى گويد: وى از شيوخ شيعه بوده كه از احمد بن محمد بن يحيى عطار روايت مى كند و ابوالفتح عبيداللّه بن موسى بن احمد حسينى و جعفر بن محمد يونسى، از او
1.مختصر كتاب البلدان، ص ۲۷۴.
2.مسالك و ممالك، ص ۱۷۱.
3.معجم البلدان، ياقوت حموى، تحقيق: فريد عبدالعزيز الجندى، دارالكتب العلمية، ج ۲، ص ۵۰۶،۵۵۰،۵۵۱.
4.قصص العلماء، محمّد تنكابنى، چاپ دوم، علميه اسلاميه، ۱۳۶۴، ص ۳۹۶ـ۳۹۷.
5.معجم البلدان، ج ۴، ص ۵۸ـ۵۹.
6.رى باستان، حسين كريمان، انتشارات دانشگاه شهيد بهشتى، ۱۳۷۱، ج ۲، ص ۵۷۶ و۶۲۶.
