3 . مهربانى به دوستان ، دل را به خدا نزديك مى سازد .
4 . دوست گرفتن ، آدمى را بهشتى مى كند .
5 . گفتگوى دوستانه به دل ها آرامش مى بخشد و سبب ريزش باران رحمت و لطف خداوند است .
6 . همدردى با دوست و رسيدگى به وى ، نشانه دوستى واقعى است .
7 . حقوق دوستان . دوستى و برادرى ، وظايف و حقوقى را به همراه مى آورد كه آسان ترينش آن است كه آنچه براى خود مى خواهى ، براى دوست بخواهى و آنچه بر خود نمى پسندى ، بر او هم مپسندى .
8 . دوستان ، آينه يكديگرند .
9 و 10 . پذيرايى از دوستان و برادران و اِطعام آنان ، خُلق و خويى آسمانى است و خداوند در بهشت ، آن را تلافى مى كند .
11 . بهره دوستى . دوستى براى دنيا و آخرت انسانْ سودمند است ؛ پشتيبانى است در دنيا و شفاعت كننده اى است در آخرت .
12 . داشتن دوستان بسيار ، براى زندگى معنوى آدمى بسى سودمند است .
13 . مؤمنانْ برادر يكديگرند .
14 . دوستان به يكديگر خدمت مى كنند .
15 . دورى و قهر دوستان ، رفتارى ناپسند است .
16 . بيم و هراس دوست از دوست ، سزاوار نيست .
17 . دوستى براى خدا . آن گاه كه دوستى براى خدا باشد ، گذشته از پاداش معنوى ، پايدارى نيز خواهد داشت .
18 . خوشرويى با دوستان و برادران ، عذاب دوزخ را بر مى دارد .
19 . گره گشايى از كار دوستان ، بندگى خداست .
20 . مناعت طبع (عزت نفس) . خويشتندارى در برابر دوستان و اظهار بى نيازى ،