عبد الرحمان بن خالد بن وليد

عبد الرحمان بن خالد بن وليد ، از شجاعان قريش و از دشمنان امام على عليه السلام و بنى هاشم بود. وى در زمان عثمان ، حاكم حِمْص بود و عثمان، تبعيديان كوفه را نزد او مى فرستاد. معاويه ، او را فرزند خود مى شمرد.

او در جنگ صفّين ، از سرداران لشكر معاويه بود و در شدّت جنگ ، پرچم شاميان در دست او بود. برادرش (مهاجر بن خالد) ، در جنگ هاى جمل و صفّين ، در سپاه امام على عليه السلام بود.

او همچنين در برخى روزهاى جنگ در ماه ذى حجّه، از فرماندهان جنگجويان بود و امام على عليه السلام در نماز، او را نفرين مى كرد. با اين حال ، از او سخنانى در ستايش شجاعت على عليه السلام نقل شده است.

او در زمان معاويه ، مدتى حاكم حمص بود و چون معاويه از علاقه اهل شام به حكومت عبد الرحمان بعد از خود آگاه شد، او را با سَم كشت تا با يزيد بر سر حكومت ، رقابت نكند.