دلايل نيابت عثمان بن سعید عَمرى از امام مهدى(ع)

اثبات نيابت خاصه عثمان بن سعيد عَمرى از ولى عصر(ع) از اهميت ويژه اى برخوردار است؛ زيرا افزون بر اهميت اصل نيابت خاصّه، سند نيابت خاصه ديگر نائبان خاص ايشان نيز به او منتهى مى گردد. براى اثبات نيابت خاصّه عثمان بن سعيد، به چهار دليل مى توان استناد جست:

۱. اجماع شيعيان اثنا عشريه

مهم ترين دليل بر صحّت نيابت خاص عثمان بن سعيد، اتفاق و اجماع تمامىِ شيعيان بر پذيرش نيابت اوست. همان گونه كه اشاره شد، عثمان بن سعيد، صحابى نزديك سه امام از امامان اهل بيت(ع) و سخت مورد اعتماد آنان بوده و جايگاه و منزلت والايى در ميان پيروان آنان داشته است، به گونه اى هيچ يك از آنان در صحّت ادّعاى او ترديد نكرده است.

به تعبير ديگر، اجماع شيعيان دوازده امامى بويژه علما و فقهاى آنان، در تمامى دوره ها و زمان ها بر پذيرش نيابت خاصه عَمرى و ساير نوّاب خاصه، يكى از ادله روشن صحّت ادّعاى نيابت آنهاست.

۲. رواياتى كه دلالت بر نيابت وى دارند

شيخ صدوق به نقل از عبيد اللَّه بن عبد اللَّه مى گويد : امام حسن [عسكرى ](ع) وكيلش، ابو محمّد عثمان بن سعيد عَمرى را در روزگار حياتش واسطه ميان خود و پيروانش قرار دارد و هنگامى كه اَجَل امام(ع) در رسيد، به او فرمان داد كه پيروانش را گرد آورد و به آنان خبر داد كه فرزندش، جانشين وى و صاحب امر ولايت پس از ايشان است و ابو محمّد عثمان بن سعيد عَمرى، وكيل او و باب و سفير ميان او و شيعيانش خواهد بود و هر كس درخواستى دارد، به عَمرى مراجعه كند، همان گونه كه در روزگار حيات امام(ع) به او مراجعه مى كرده است.[۱]همچنين شيخ طوسى روايت كرده است كه در مجلسى كه چهل نفر از شيعيان حضور داشتند، امام عسكرى(ع) خطاب به حاضران فرمود:

هان ! از امروز به بعد، ديگر او را نخواهيد ديد تا سنّى از او بگذرد. پس آنچه را عثمان مى گويد، بپذيريد و به فرمان او گردن نهيد و گفته اش را بپذيريد؛ كه او جانشين امامتان است و كار به دست اوست.[۲]

۳. وثاقت عثمان بن سعيد

عثمان بن سعيد، جزو افراد معدودى است كه با نصّ صريح امامان معصوم(ع) توثيق شده وتوثيق او با سند صحيح در اختيار ماست. سخن امام هادى(ع) و امام عسكرى(ع) مبنى بر توثيق او در صفحات پيشين نقل شد .[۳]

همچنين امام عسكرى(ع) در باره او و فرزندش، به احمد بن اسحاق - كه از عالمان بزرگ و وكيل موقوفات امام(ع) در قم بود - فرمود :

عَمرى و فرزند او مورد اعتماد من هستند و آنچه به تو برسانند، از سوى من رسانده اند و آنچه بگويند از جانب من گفته اند. پس سخن آن دو را گوش فرا ده و فرمان آن دو را اطاعت كن؛ كه آنها مورد اعتماد و امين هستند .[۴]

طبيعى است كه ادّعاى نيابت فردى با اين ويژگى ها و توثيقات از جانب امام معصوم(ع) ، در نزد شيعيان پذيرفته است.

۴. كراماتى كه از وى صادر شد

يكى از دلايلى كه مى تواند مؤيّد نيابت خاصّه آن جناب باشد، كراماتى است كه از وى ظاهر گرديده است. اين كرامات به تفصيل، در ابواب مربوط به فعّاليت وكيلان خواهد آمد.[۵]

۵. صدور توقيعات به خط ناحيه مقدّسه

در زمان امام عسكرى(ع) توقيعات ناحيه امامت، با خط، علامات و گويشى بود كه براى عالمان و مردم شناخته شده بود. از آغاز غيبت نيز توقيعات به همان گونه كه قبلاً صادر مى شد، در دسترس عثمان بن سعيد و فرزندش بود و به عالمان و مردم ارائه مى شد .

ابو نصر هبة الدين مى نويسد : توقيعات همان سان كه در دوره امام حسن [عسكرى ]عليه السلام به مردم مى رسيد، پس از آن هم همان گونه و با همان خط به مردم ارائه مى شد . نگاشته هايى در امور دين و دنيا و چيزهايى كه از آن پرسش مى كردند، همراه با پاسخ هايى عجيب و خارق العاده .[۶]

۶. وجوب اعلام امام در صورت عدم صحّت ادّعاى عثمان

بر فرض آن كه ادّعاى نيابت شخصى مانند عثمان بن سعيد كه داراى سابقه اى روشن است و همه شواهد و قرائن، درستى آن را تأييد مى كند، صحّت نداشته باشد، بر امام(ع) لازم است كه از هر طريق ممكن، نادرستىِ اين ادّعا را براى پيروان خود روشن نمايد، وگرنه مردمان نسبت به اين موضوع در جهل خواهند بود. در بخش مدّعيان دروغين، خواهيم ديد كه امام(ع) نسبت به كسانى كه به دروغ، ادّعاى نيابت داشتند، سختگير بودند و با توقيع رسمى، ادّعاى نيابت آنان را باطل مى كردند.