حکم روزه روز عاشورا

در باره حکم روزه روز عاشورا ، گزارش های مختلفی وجود دارد : شماری از احادیث اهل بیت علیهم السلام بر استحباب روزه این روز ، دلالت دارند [۱] و شماری دیگر ، از آن، نهی کرده اند ؛ [۲] زیرا  بنی امیه برای ابراز شادی و تبرّک ، این روز را روزه گرفته اند و از آن جا که روزه گرفتن در این روز ، تشبّه به آنهاست ، آن را مذموم دانسته اند.

 گفتنی است که در منابع اهل سنّت نیز احادیثی وجود دارند که بر استحباب روزه این روز ، دلالت دارند [۳] و فقهای اهل سنّت، بر اساس آنها، به استحباب  آن، فتوا داده اند ؛ امّا آرای فقهای امامیه در باره حکم روزه روز عاشورا ، با عنایت به احادیثی که بِدانها اشاره شد ، بدین شرح است :

 ۱ . استحباب، مطلقا (یعنی بدون هیچ قید و شرطی) ؛ [۴]

 ۲ . استحباب ، در صورتی که روزه دار به قصد ابراز حزن بر مصیبت اهل بیت علیهم السلام ، این روز را روزه بگیرد ؛ [۵] ۳ . کراهت ؛ [۶]

 ۴ . حُرمت (حرام بودن) . [۷]

 نکته قابل توجّه ، این است که دلیلی وجود ندارد که اثبات کند یکی از آداب عزاداری برای سید الشهدا علیه السلام در روز عاشورا ، روزه داری است .

 بنا بر این ، تنها چیزی که می توان آن را به عنوان ادب عزاداری مطرح کرد ، امساک از خوردن غذا و آب تا عصر و استفاده از غذاهای ساده، پس از عصر است ، چنان که در روایت عبد اللّه بن سِنان آمده [۸] و جمعی از فقها به آن، فتوا داده اند . [۹]

 امّا این که جدا از این ادب ، روزه عاشورا چه حکمی دارد ، خارج از چارچوب این دانش نامه است و باید در مباحث فقهی مورد بررسی قرار گیرد .