۶۳۵.الامام صادق عليه السلام :صَلاحُ حالِ التَّعايُشِ و التَّعاشُرِ مِل ءُ مِكيالٍ ثُلُثاهُ فِطنَةٌ و ثُلُثُهُ تَغافُلٌ ؛ ۱
۶۳۵.امام صادق عليه السلام :سامان يافتن همزيستى و معاشرت ، به پيمانه اى پُر مى ماند كه دو سومش هوشمندى و يك سومش ناديده گرفتن [خطاى ديگران ]است .
۶۳۶.الامام صادق عليه السلام :لايَصيرُ العَبدُ عَبدا خالِصا لِلّهِ حَتّى يَصيرَ المَدحُ و الذَّمُّ عِنَدهُ سَواءٌ ؛ ۲
۶۳۶.امام صادق عليه السلام :آدمى بنده خالص خدا نمى شود تا آن گاه كه ستايش و نكوهش نزد او يكسان شود .
۶۳۷.الامام صادق عليه السلام :مَن رَأى أخاهُ عَلى أمرٍ يَكرَهُهُ ، فَلَم يَرُدَّهُ عَنهُ ـ و هُو يَقدِرُ عَلَيهِ ـ فَقَد خانَهُ ؛ ۳
۶۳۷.امام صادق عليه السلام :هر كه برادرش را در كارى ناپسند ببيند و بتواند او را از آن باز دارد و چنين نكند ، به او خيانت كرده است .
۶۳۸.الامام صادق عليه السلام :لايَنبَغي لِلمُؤمِنِ أن يَجلِسَ مَجلِسا يُعصَى اللّهُ فيهِ و لايَقدِرُ عَلى تَغييرِهِ ؛ ۴
۶۳۸.امام صادق عليه السلام :شايسته نيست مؤمن در مجلسى بنشيند كه در آن گناه مى شود و او توانايى تغيير دادن آن را ندارد .
۶۳۹.الامام صادق عليه السلام :مَن سَرَّهُ أن يُستَجابَ دُعاؤُهُ فَليُطَيِّب كَسبَهُ ؛ ۵
۶۳۹.امام صادق عليه السلام :هر كه خوش دارد دعايش مستجاب شود ، بايد كسب خود را حلال كند .