گونههای تبیین مباحث ادبی در شرح اصول کافی ملاصدرا
سال
/ شماره پیاپی
/
صفحه
37
چکیده :
یکی از محورهای اساسی تلاش دانشمندان شیعه در حوزهٔ حدیث، شرح و حاشیهنگاری بر کتاب شریف کافی است. این حرکت، به طور عمده از اوایل قرن یازدهم هجری با هدف تبیین مراد جدّی و مفاد استعمالی احادیث، پا به مجموعهٔ دانشهای حدیثی نهاد. در این میان، «شرح اصول کافی»، ژرفترین و عمیقترین شرحی است که به قلم حکیم متألّه و فیلسوف ربّانی، صدرالدین محمد بن ابراهیم شیرازی، تدوین یافته است. اهتمام شارح به جایگاه متن در شرح روایات، به بلندای افق اندیشهٔ وی در زمینۀ دانش حدیث اشاره دارد. ملاصدرا آنچه از مایهها و ابزار علم در اختیار داشته است برای نقد درونی و بیرونی احادیث بهکار میبندد. او با گردآوری قواعد مرتبط با مباحث ادبی اعم از لغت، اشتقاق، صرف، نحو و علوم بلاغی در فهم ظاهر احادیث کوشیده و با دقت و درایتی مثالزدنی در نقد احادیث و شرح و تفسیر آنها به ویژه احادیث غریب و مشکل، سعی وافری مبذول داشته است. به گونهای که تحقیقات وی پیرامون مباحث ادبی، به اثر ماندگار او جایگاهی والا بخشیده است و تسلط وی را در تبیین نکتههای ادبی و جستارهای بلاغی نمایان میکند.
کلیدواژههای مقاله :انواع علوم ادبی ، ملاصدرا ، مباحث ادبی ، شرح اصول کافی
