حجّيت «حديث» يا «سنّت»، به عنوان دومين منبع دين، نزد مسلمانان، جای ترديد ندارد و بجز فرقه‌ای اندک در گذشته و حال ـ که آن را انکار ‌کردند و می کنند ـ جمهور مسلمانان، با تمامی اختلاف ديدگاه‌ها، بر اين حجّيت، اتفاق نظر دارند.
آنچه در اين جا موضوع سخن است، نه از اصل حجّيت، که دايره، قلمرو و گستره حجّيت است و براي کاوش درست اين مسأله، نخست بايد ميان حجّيت ثبوتی حديث(سنّت) و حجّيت اثباتی آن، تفکيک قايل شد و جلوی برخی از خَلط‌ها و مغالطه‌ها را گرفت.