يوم عاشوراء، ثم صلّى ركعتين عند رأس أمير المؤمنين عليه السلام و ودّع أمير المؤمنين عليه السلام، و أومأ إلى الحسين عليه السلام منصرفاً بوجهه نحوهُ و ودّع، و كان فيما دعا في دبرها: «يا الله! يا الله! يا الله! يا مجيب دعوة المضطرّين!» إلى آخر الدعاء والزيارة؛ 1 محمد بن خالد طيالسي از سيف بن عميره روايت کرده است که گفت: به همراه صفوان بن مهران جمال و گروهي از دوستانمان به سوي نجف حرکت کرديم، پس از آن که امام صادق عليه السلام از نجف رفته بودند (ما نيز تصميم گرفتيم از حيره به مدينه سفر کنيم)، وقتي که از زيارت [امير مؤمنان عليه السلام] فارغ شديم، صفوان رو کرد به سوي امام حسين عليه السلام (کربلا) و به ما گفت: «امام حسين عليه السلام را از همين جا، بالاي سر امير مؤمنان عليه السلام زيارت کنيد. از همين جا امام صادق عليه السلام، در حالي که در خدمتشان بودم، به امام حسين عليه السلام اشاره کرد».
سيف بن عميره گويد: صفوان زيارتي را درخواست کرد که علقمة بن محمد حضرمي از امام باقر عليه السلام در روز عاشورا نقل کرده است. سپس بالاي سر امير مؤمنان عليه السلام دو رکعت نماز گزارد و پس از نماز، با امير مؤمنان عليه السلام وداع کرد و در حالي که رو به سوي امام حسين عليه السلام (کربلا) کرده بود، به آن حضرت اشاره کرد و وداع کرد. و دعايي که در پي آن خواند، اين بود:
يا الله! يا الله! يا الله! يا مجيب دعوة المضطرين! تا آخر زيارت.
سند روايت
سيف بن عميرة نخعي را نجاشي، شيخ طوسي (در الفهرست)، ابن شهر آشوب و علامه، ثقة دانسته‌اند. صفوان بن مهران را نيز نجاشي توثيق کرده است. اما محمد بن خالد طيالسي و طريق شيخ طوسي به وي محل بحث است که به آن خواهيم پرداخت.
طريق شيخ طوسي به محمد بن خالد طيالسي
در طريق شيخ طوسي به محمد بن خالد طيالسي، احمد بن محمد بن يحيي واقع شده است. شيخ طوسي در الفهرست در بيان ترجمه محمد بن خالد طيالسي مي‌گويد:
له كتاب رويناه، عن الحسين بن عبيد الله، عن أحمد بن محمّد بن يحيى، عن أبيه، عن محمّد بن علي بن محبوب، عنه. ۲
آية الله خويي رحمة الله ، از آن رو که توثيقي در باره او نرسيده، او را مجهول دانسته است. ۳ نظر مشهور ـ همچنان که آية الله خويي بدان تصريح کرده ـ اعتماد بر اوست.
علامه در فايده هشتم از خاتمه کتاب الخلاصة او را توثيق کرده است و همچنين، شهيد ثاني در الدراية و نيز سماهيجي و شيخ بهايي او را ثقه مي‌دانند.
ابو العباس سيرافي در بيان طرقش به کتب حسين بن سعيد اهوازي براي نجاشي نوشت: «اما آنچه اصحاب ما پذيرفته‌اند و مورد اعتماد است، آن است که روايت کرده آن را از آن دو، يعني حسين و حسن
1.. مصباح المتهجد، ص۷۱۸.
2.. الفهرست، ش ۶۳۴.
3.. معجم رجال الحديث، ج۱۶، ص۷۰.
