عُمَرُ بن خالد صَیداوی

عمر بن خالد صَیداوی ، که با نام عمرو بن خالد نیز از او یاد شده است و غلامش که سعد یا سعید نام داشته ، از دیگر شهیدان حادثه کربلا به شمار می روند . این دو نفر ، همراه نافع بن هلال مرادی و مُجَمِّع عائِذی ، با راه نمایی طِرِمّاح بن عَدی ، در راه کوفه و در منزلی به نام «عُذَیب الهِجانات» ، به قافله امام علیه السلام پیوستند . [۱]

 بر پایه نقل طبری ، وی روز عاشورا و در آغاز جنگ ، همراه با غلام خود و جابر بن حارث [۲] و مُجَمِّع بن عبد اللّه ، به صف دشمن ، حمله ور شدند . سپاه  دشمن ، آنها را محاصره کردند و ارتباط آنها را با لشکر امام علیه السلام ، قطع نمودند ؛ امّا با یاری عبّاس علیه السلام ، از محاصره خارج شدند ، در حالی که مجروح شده بودند . دشمن ، دوباره به آنها نزدیک شدند و همگی را یک جا کشتند .

 لیکن به گزارش سید ابن طاووس ، [۳] عمرو بن خالد ، روز عاشورا به امام علیه السلام گفت :

 فدایت گردم ! من تلاش کردم که به یارانم بپیوندم و دوست نداشتم که عقب بیفتم و ببینم که تو یکه و تنها ، در میان خویشانت ، کشته افتاده باشی .

 امام علیه السلام در پاسخ وی فرمود :

 پیش برو ! ما هم ساعاتی دیگر ، به تو می پیوندیم .

 عمرو ، به میدان شتافت و آن قدر جنگید تا به صف شهیدان پیوست .

 در «زیارت ناحیه مقدّسه» ، نام عمر بن خالد و غلامش ، بدین سان آمده است :

 سلام بر عُمَر بن خالد صَیداوی ! سلام بر سعید ، غلام او !

 در «زیارت رجبیه» ، نام او عمرو بن خلف ، ضبط شده است .