شادمانی اصحاب امام حسین(ع) در آستانۀ شهادت

در تاریخ آمده است که امام حسین(ع) و برخی یاران او، هنگامی که دشمنان حضور یافتند و جنگ حتمی شده بود، نوره کشیدند. کسی که نگرانی از جنگ داشته باشد، هیچ گاه به نوره کشیدن، اقدام نمی کند. هنگامی که در نوبت بودند تا در خیمه ای نوره بکشند، بُرَیر بن حُضَیر با عبد الرحمان بن عبد ربّه شوخی می کرد. وقتی که عبد الرحمان تذکر داد که الآن وقت این کارها نیست، پاسخ داد: «به خدا سوگند، قوم من می دانند که من در جوانی و پیری، بطالت [و شوخی کردن] را دوست نداشته ام؛ این شوخی کردن، تنها به خاطر بشارتی است که یافته ایم و به سوی آن می رویم».[۱]

بنا به نقلی، حبیب بن مُظاهر در آستانۀ شهادت، شوخی می کرد.[۲]چه بسا هر دو نفر به شوخی پرداخته باشند.[۳]