2 / 4 ـ 7

خودپسندى

۲۷۲.امام على عليه السلام ـ در عهد نامه اش به مالك اشتر ، هنگامى كه او را به حكومت مصر گمارد ـ :زنهار از خودپسندى و تكيه كردن به آنچه كه تو را به خودپسندى مى كشانَد ، و از شيفتگى به ستوده شدن ؛ زيرا اينها از مناسب ترين فرصتهاى شيطان است تا نيكى نيكوكاران را بر باد دهد.

۲۷۳.امام على عليه السلام :گناهى كه بر اثر آن ناراحت شوى ، نزد خدا بهتر از كار نيكى است كه تو را دچار خودپسندى كند.

۲۷۴.امام صادق عليه السلام :خداوند عز و جل به داوود عليه السلام فرمود : «اى داوود! مؤمنان راستين را هشدار ده كه به اعمال خود ، مغرور نشوند؛ زيرا بنده اى نيست كه به پاى حسابش كشم ، مگر اينكه هلاك شود».

2 / 4 ـ 8

خودنمايى

قرآن:

پس خودستايى نكنيد . او به كسى كه تقوا ورزيده ، داناتر است.
با مردم رياكارى مى كنند ، و خدا را جز اندكى به ياد نمى آورند. و همانند كسانى مباشيد كه از سرزمينشان با سرمستى و نمايشگرى در چشم مردم ، بيرون شدند ، و [ مردمان را ] از راه خدا باز داشتند ؛ و خداوند به آنچه مى كنند ، احاطه دارد و آگاه است.

2 / 4 ـ 7

الإعجاب بالنفس

۲۷۲.الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ مِن كتابِهِ لِلأشتَرِ لَمّا وَلاّهُ مِصرَ ـ :إيّاكَ وَالإعجابَ بِنَفسِكَ ، وَالثِّقَةَ بِما يُعجِبُكَ مِنها ، وَحُبَّ الإطراءِ؛ فإنَّ ذلِكَ مِن أوثَقِ فُرَصِ الشَّيطانِ في نَفسِه ، لِيَمحَقَ ما يَكونُ مِن إحسانِ المُحسِنينَ . ^۱

۲۷۳.عنه عليه السلام :سَيِّئَةٌ تَسوؤكَ خَيرٌ عِندَ اللّهِ مِن حَسَنَةٍ تُعجِبُكَ . ^۲

۲۷۴.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :قالَ اللّهُ عز و جل لِداودَ عليه السلام : يا داودُ ... أنذِرِ الصِّدِّيقينَ ألاّ يُعجَبوا بِأعمالِهِم؛ فإنَّهُ لَيسَ عَبدٌ أنصِبُهُ لِلحِسابِ إلاّ هَلَكَ . ^۳

2 / 4 ـ 8

حبُّ الظُّهُور

القرآن:

«فَلاَ تُزَكُّواْ أَنفُسَكُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَى» . ^۴

«يُرَآءُونَ النَّاسَ وَلاَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ إِلاَّ قَلِيلاً» . ^۵