قُثَم بن عبّاس

قُثَم بن عبّاس بن عبد المطّلب قُرَشى هاشمى ، پسر اُمّ فضل (لبابه ، دختر حارث) است . او از ياران پيامبر خدا و برادر رضاعى يكى از حَسَنين عليهماالسلام است . او را به شناخت استوار و فضل و فضيلت ستوده اند .

 قُثَم در تمام مدّت خلافت على عليه السلام ، فرماندار مكّه [۱] و طائف بود و به سال ۳۸ هجرى ، اميرىِ حج را به عهده داشت . [۲]

 به هنگام يورش بُسر بن اَرطات به مكّه ، قُثَم از مكّه بيرون رفت و پس از خروج بُسر ، به مكّه بازگشت .

 قُثَم به هنگام ضربت خوردن مولا عليه السلام در مسجد بود و ابن مُلجَم را به چنگ انداخت .

 او به هنگام حاكميت معاويه ، در فتح سمرقند ، زندگى را بدرود گفت . [۳]