ز : به خدا پناه بردن از نادانى
۱۰۶۹.ام سلمه :هر گاه رسول خدا از خانه بيرون مى رفت ، مى گفت : «به نام خدا ؛ پروردگارا! به تو پناه مى برم، از اينكه بلغزم يا گمراه شوم ، ستم كنم يا مورد ستم واقع شوم ، نادان باشم يا چيزى از من پوشيده شود» .
۱۰۷۰.امام على عليه السلامـ در جنگ صفين در دعايى در يوم الهرير [يكى از روزهاى جنگ كه در آن نبرد سختى درگرفت و به يوم الهرير (روز پاس سگها) ناميده شد] ـ: بارخدايا! به درستى كه من . . . پناه مى برم به تو از نادانى و ياوگى، و از سخن و رفتار زشت .
۱۰۷۱.امام على عليه السلام :خدايا! . . . به تو پناه مى برم از توانايى ام، و به تو پناهنده مى شوم از جسارتم، و از تو پناه مى جويم به سبب نادانى ام ، و به ريسمان هاى سببهايت چنگ مى زنم، از گناهم .
۱۰۷۲.امام على عليه السلام :پروردگارا! به تو پناه مى برم از اينكه نادانى را به دانش خريدارى كنم، چنانكه ديگران كردند، يا اينكه ابلهى را به بردبارى بخرم .
۱۰۷۳.امام صادق عليه السلامـ در دعاى صبح و شام ـ: بارخدايا! با كمك تو صبح و شام مى كنيم ، با كمك تو زنده مى شويم و مى ميريم و به سوى تو بازمى گرديم ؛ و به تو پناه مى برم از اينكه خوار شوم يا خوار گردانم ، گمراه شوم يا گمراه سازم ، ستم كنم يا مورد ستم واقع شوم، ندانم يا از من پوشيده گردد .
۱۰۷۴.عبدالرحمن بن سيابه :امام صادق عليه السلام اين دعا را به من [تعليم] داد : «ستايش، سزاوار خدايى است كه صاحبِ ستايش و اهل آن است و نهايت و جايگاه ستايش . . . و به تو پناه مى برم از آنكه نادانى را به دانش ، خشونت را به بردبارى ، ستم را به عدل و انصاف ، قطع دوستى را به نيكى به دوستان و بى صبرى را به شكيبايى خريدارى كنم» .
ح : طلب آمرزش از نادانى
۱۰۷۵.پيامبر صلى الله عليه و آلهـ چنين دعا مى كرد ـ: بارخدايا! خطاها و نادانى و زياده روى در كارهايم و آنچه را تو بدان از من داناترى، بر من ببخشاى. بارخدايا! بر من ببخشاى ، شوخى و جِدّم ، خطا و عمدم و تمام اينهايى را كه مرتكب شده ام .
