درآمد
معناىِ : «خير» ، «معروف» ، «بِر» ، «احسان» و «حسنه» كه در مقابل شان «شر» ، «منكَر» ، «اثم» ، «اسائه» و «سيّئه» قرار مى گيرد ، روشن و بديهى است.
فطرى بودن شناخت خير و شر
هر كس با هر گرايش اعتقادى و چارچوب فكرى و مذهبى ، و به طور فطرى، زيبايىِ «خير» و زشتىِ «شر» را تشخيص مى دهد. به سخن ديگر ، شناختِ «خير» و «شر» ، با ذات و حقيقت فطرى انسان ، درآميخته است، كه آفرينش همه انسان ها بدين گونه است كه ذاتا به «خير» تمايل دارند ۱ و از «شر» بيزارند .
از اين رو ، امام صادق عليه السلام در تفسير اين آيه شريف: «وَ هَدَيْنَـهُ النَّجْدَيْنِ ؛۲او را به دو راه ، هدايت كرديم» مى فرمايد: