۲۸۰.امام صادق عليه السلامـ در دعايى ـ: اى صاحب منّت و نعمت كه منّتى بر تو نيست...! مرا در پيشگاه خود، سعادتمند و موفّقِ به نيكى مقرّر كن و روزى ات را بر من گسترده گردان!

۲۸۱.امام صادق عليه السلام :خداوندا! از تو سخن و عمل تائبان ، ... و پذيرش و توكّل مؤمنان ، و اميد و نيكى نيكوكاران را مى خواهم .

۲۸۲.امام صادق عليه السلام :خداوندا! ... از تو در هر چه گزينش و انتخاب است، بهترين را مى خواهم، آسان همه كارها و نه دشوارهاى آنها را، اى كريم!

۲۸۳.امام صادق عليه السلامـ در دعاى شبِ مُزدَلَفه^۱ـ: خداوندا! اين جا «جَمْع» ^۲ است (/امشب، شبِ گرد آمدن است) . خدايا! از تو مى خواهم كه مجموعه نيكى ها را در اين جا (/امشب) برايم گرد آورى .
خدايا! از آن نيكى اى كه از تو خواستم تا در دلم گرد آورى، نااميدم مكن ! از تو مى خواهم كه آنچه را در اين جايگاه به اولياى خود شناسانده اى، به من هم بشناسانى و از همه بدى ها نگاهم دارى .

۲۸۴.امام صادق عليه السلامـ در يكى از دعاهايش ـ: مرا دوست بدار و دشمن مدار؛ مرا سرپرستى كن و وا مگذار؛ از همه نيكى[ هاى] دنيا و آخرتْ عطايم كن، آنچه را دانسته ام و آنچه را ندانسته ام ؛ و مرا از همه بدى ها نگاه دار، آنچه را دانسته ام و آنچه را ندانسته ام!

۲۸۰.الإمام الصادق عليه السلامـ فِي الدُّعاءِ ـ: يا ذَا المَنِّ لا مَنَّ عَلَيكَ . . . اُكتُبني عِندَكَ سَعيدا مُوَفَّقا لِلخَيرِ ، مُوَسَّعا عَلَيَّ رِزقُكَ . ^۱

۲۸۱.الإمام الصادق عليه السلام :اللّهُمَّ إنّي أسأَلُكَ قَولَ التَّوّابينَ وعَمَلَهُم . . . وتَصديقَ المُؤمِنينَ وتَوَكُّلَهُم ، ورَجاءَ المُحسِنينَ وبِرَّهُم . ^۲

۲۸۲.عنه عليه السلام :اللّهُمَّ . . . وأسأَلُكَ الخِيَرَةَ في كُلِّ ما يَكونُ فيهِ الخِيَرَةُ؛ بِمَيسورِ الاُمورِ كُلِّها لا بِمَعسورِها ، يا كَريمُ . ^۳

۲۸۳.عنه عليه السلامـ في دُعاءِ لَيلَةِ المُزدَلِفَةِ ـ: اللّهُمَّ هذِهِ جَمعٌ ، اللّهُمَّ إنّي أسأَلُكَ أن تَجمَعَ لي فيها جَوامِعَ الخَيرِ .
اللّهُمَّ لا تُؤيِسني مِنَ الخَيرِ الَّذي سَأَلتُكَ أن تَجمَعَهُ لي في قَلبي ، وأطلُبُ إلَيكَ أن تُعَرِّفَني ما عَرَّفتَ أولِياءَكَ في مَنزِلي هذا ، وأن تَقِيَني جَوامِعَ الشَّرِّ . ^۴

۲۸۴.عنه عليه السلامـ مِن دُعاءٍ لَهُ ـ: وأحبِبني ولا تُبغِضني ، وتَوَلَّني ولا تَخذُلني ، وأعطِني مِن جَميعِ خَيرِ الدُّنيا وَالآخِرَةِ ؛ ما عَلِمتُ مِنهُ وما لَم أعلَم ، وأجِرني مِنَ السّوءِ كُلِّهِ بِحَذافيرِهِ ؛ ما عَلِمتُ مِنهُ وما لَم أعلَم . ^۵