۳۰۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :سه خصلت است كه با آنها مى توان به خير دنيا و آخرت رسيد: شكرگزارى به هنگام برخوردارى، شكيبايى در هنگام رنج و گرفتارى، و دعا به هنگام بلا .

۳۰۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :سه خصلت است كه بنده با آنها به خواسته هاى دنيا و آخرت مى رسد: شكيبايى بر بلا، رضايتمندى به تقدير خدا، و دعا در آسايش .

۳۰۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :به هر كس كه بهره اش را از مدارا داده باشند، بهره اش را از خير داده اند و هر كه از بهره خود از مدارا، محروم شود، از بهره خويش از خير، محروم شده است .

۳۰۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :همانا نيك رفتار، خير دنيا و آخرت را با خود برده است .

۳۰۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :در دنيا به هر كس چهار خصلت را داده باشند، به او خير دنيا و آخرت را داده اند و به او بهره خويش از دو سراى رسيده است: پرهيزگارى اى كه او را از حرام هاى خدا باز دارد؛ اخلاق نيكى كه با آن در ميان مردم زندگى كند؛ حلمى كه با آن، نادانىِ جاهل را دفع كند؛ و همسر شايسته اى كه در كار دنيا و آخرت، او را يارى نمايد .

۳۰۶.امام على عليه السلام :نيكى كه هيچ بدى در آن نيست، شكر همراه با نعمت و شكيبايى بر مصيبت است .

۳۰۱.عنه صلى الله عليه و آله :ثَلاثُ خِصالٍ يُدرَكُ بِها خَيرُ الدُّنيا وَالآخِرَةِ : الشُّكرُ عِندَ النَّعماءِ ، وَالصَّبرُ عِندَ الضَّرّاءِ ، وَالدُّعاءُ عِندَ البَلاءِ . ^۱

۳۰۲.عنه صلى الله عليه و آله :ثَلاثٌ يُدرِكُ بِهِنَّ العَبدُ رَغائِبَ الدُّنيا وَالآخِرَةِ : الصَّبرُ عَلَى البَلاءِ ، وَالرِّضا بِالقَضاءِ ، وَالدُّعاءُ فِي الرَّخاءِ . ^۲

۳۰۳.عنه صلى الله عليه و آله :مَن اُعطِيَ حَظَّهُ مِنَ الرِّفقِ فَقَد اُعطِيَ حَظَّهُ مِنَ الخَيرِ ، ومَن حُرِمَ حَظَّهُ مِنَ الرِّفقِ فَقَد حُرِمَ حَظَّهُ مِنَ الخَيرِ . ^۳

۳۰۴.عنه صلى الله عليه و آله :إنَّ حَسَنَ الخُلُقِ ذَهَبَ بِخَيرِ الدُّنيا وَالآخِرَةِ . ^۴

۳۰۵.عنه صلى الله عليه و آله :مَن اُعطِيَ أربَعَ خِصالٍ فِي الدُّنيا فَقَد اُعطِيَ خَيرَ الدُّنيا وَالآخِرَةِ ، وفازَ بِحَظِّهِ مِنهُما : وَرَعٌ يَعصِمُهُ عَن مَحارِمِ اللّهِ ، وحُسنُ خُلُقٍ يَعيشُ بِهِ فِي النّاسِ ، وحِلمٌ يَدفَعُ بِهِ جَهلَ الجاهِلِ ، وزَوجَةٌ صالِحَةٌ تُعينُهُ عَلى أمرِ الدُّنيا وَالآخِرَةِ . ^۵

۳۰۶.الإمام عليّ عليه السلام :الخَيرُ الَّذي لا شَرَّ فيهِ : الشُّكرُ مَعَ النِّعمَةِ ، وَالصَّبرُ عَلَى النّازِلَةِ . ^۶