۳۱۵.امام باقر عليه السلام :به هر كس كه اخلاق و مدارا داده اند، به او همه نيكى، آسودگى، و نيك حالىِ در دنيا و آخرت را داده اند ؛ و هر كس از مدارا و خوش اخلاقى محروم باشد، آن براى او راهى به سوى هر بدى و گرفتارى است، مگر آن كه خدا نگاهش دارد.

۳۱۶.امام صادق عليه السلام :سه چيز است كه هر كس به آنها چنگ زند، به خواسته هايش در دنيا و آخرت مى رسد: كسى كه به خداوند، چنگ زند، و به تقدير الهى راضى باشد، و به خداوند، خوش گمان باشد .

۳۱۷.امام كاظم عليه السلام :به خدا سوگند، هرگز به مؤمنى خير دنيا و آخرت داده نشده، مگر به سبب: خوش گمانى اش به خداوند و اميدش به درگاه او، اخلاق نيكويش، و پرهيز كردن از غيبت مؤمنان .
و خداوند، هيچ بنده اى را پس از توبه و استغفار، عذاب نمى كند، مگر به سبب: بدگمانى اش و كوتاهى اش در اميد به درگاه خدا، بد اخلاقى اش، و غيبت كردنش از مؤمنان .
و هيچ بنده مؤمنى، گمانش به خدا نيكو نمى شود، جز آن كه خداوند، نزد گمان او [ و همراه با آن ]است؛ چرا كه خداى متعال، بخشنده است و شرم دارد كه بر خلاف گمان و اميد بنده اش كار كند .
پس به خدا خوش بين باشيد و به او رغبت نشان دهيد؛ چون مى فرمايد: «گمانْ برندگان به خدا [ از نوعِ] گمان بد . برگشت بدگمانى، به خود آنان است و خدا بر آنان خشم گرفت و لعنتشان كرد و دوزخ را براى آنان آماده ساخت و بد سرانجامى است!» .

۳۱۸.تحف العقول :مردى از امام صادق عليه السلام خواست تا به او چيزى بياموزد كه با آن به خير دنيا و آخرت برسد و [ آموختنش] به درازا نكشد . امام عليه السلامفرمود: «دروغ نگو» .

۳۱۵.الإمام الباقر عليه السلام :مَن اُعطِيَ الخُلُقَ وَالرِّفقَ فَقَد اُعطِيَ الخَيرَ كُلَّهُ وَالرّاحَةَ وحُسنَ حالِهِ في دُنياهُ وآخِرَتِهِ ، ومَن حُرِمَ الرِّفقَ وَالخُلُقَ كانَ ذلِكَ لَهُ سَبيلاً إلى كُلِّ شَرٍّ وبَلِيَّةٍ ، إلاّ مَن عَصَمَهُ اللّهُ تَعالى . ^۱

۳۱۶.الإمام الصادق عليه السلام :ثَلاثَةٌ مَن تَمَسَّكَ بِهِنَّ نالَ مِنَ الدُّنيا وَالآخِرَةِ بُغيَتَهُ : مَنِ اعتَصَمَ بِاللّهِ ، ورَضِيَ بِقَضاءِ اللّهِ ، وأحسَنَ الظَّنَّ بِاللّهِ . ^۲

۳۱۷.العالم عليه السلام :وَاللّهِ ما اُعطِيَ مُؤمِنٌ قَطُّ خَيرَ الدُّنيا وَالآخِرَةِ إلاّ بِحُسنِ ظَنِّهِ بِاللّهِ ورَجائِهِ لَهُ ، وحُسنِ خُلُقِهِ ، وَالكَفِّ عَنِ اغتِيابِ المُؤمِنينَ .
وَاللّهُ تَعالى لا يُعَذِّبُ عَبدا بَعدَ التَّوبَةِ وَالاِستِغفارِ إلاّ بِسوءِ ظَنِّهِ ، وتَقصيرِهِ في رَجائِهِ اللّهَ عز و جل ، وسوءِ خُلُقِهِ ، وَاغتِيابِهِ لِلمُؤمِنينَ .
ولَيسَ يَحسُنُ ظَنُّ عَبدٍ مُؤمِنٍ بِاللّهِ عز و جل إلاّ كانَ اللّهُ عِندَ ظَنِّهِ ؛ لِأَنَّ اللّهَ تَعالى كَريمٌ يَستَحيي أن يُخلِفَ ظَنَّ عَبدِهِ ورَجاءَهُ .
فَأَحسِنُوا الظَّنَّ بِاللّهِ وَارغَبوا إلَيهِ ؛ فَإِنَّ اللّهَ تَعالى يَقولُ : «الظَّـآنِّينَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوْءِ عَلَيْهِمْ دَآئِرَةُ السَّوْءِ وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَ لَعَنَهُمْ وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَهَنَّمَ وَ سَآءَتْ مَصِيرًا^۳» . ^۴

۳۱۸.تحف العقول :سَأَلَهُ [ أيِ الإِمامَ الصّادِقَ عليه السلام] رَجُلٌ أن يُعَلِّمَهُ ما يَنالُ بِهِ خَيرَ الدُّنيا وَالآخِرَةِ ولا يَطولُ عَلَيهِ فَقالَ عليه السلام : لا تَكذِب . ^۵