۳۷۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند متعال مى فرمايد: «نيكى [ به ديگران ، در واقع ]هديه من است به بنده مؤمنم . اگر آن را بپذيرد، به سبب رحمت من و از سوى من است؛ و اگر آن را به من برگرداند (انجام ندهد)، به خاطر گناه خودش است كه از آن محروم شده است و از خود اوست، نه از من .
و هر بنده اى را كه آفريدم و او را به ايمانْ رهنمون شدم و اخلاقش را نيكو ساختم و به بُخل مبتلايش نكردم، خير او را مى خواسته ام» .
۳۷۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند، هرگاه خير بنده اى را بخواهد، براى او پنددهنده اى از خودش قرار مى دهد كه آن پنددهنده درونى، او را امر و نهى مى كند .
۳۷۳.امام على عليه السلام :خداى سبحان، هرگاه به بنده اى اراده خير داشته باشد، او را توفيق مى دهد كه عمر خود را در بهترين كارش سپرى كند و شتافتن به طاعت خود را، پيش از آن كه فرصت از دست برود، روزىِ او مى سازد .
۳۷۴.امام على عليه السلامـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ: خداوند، هرگاه خير بنده اى را بخواهد، ميان او و خواسته هاى دلش فاصله مى اندازد و ميان او و دلش مانع پديد مى آورد؛ و هر گاه بدى بنده اى را بخواهد، او را به خودش وا مى گذارد .
۳۷۵.امام على عليه السلام :خداوند، هرگاه خير بنده اى را بخواهد، ميانه روى و برنامه ريزى خوب [ براى زندگى] را به او الهام مى كند و از برنامه ريزى بد و ولخرجى، دورش مى سازد .
۳۷۶.امام على عليه السلام :خداوند، هرگاه خوبىِ بنده اى را بخواهد، قناعت را به او الهام مى كند و همسرش را شايسته مى سازد.
