۱۱۳۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :با شير گاو مداوا كنيد، كه من اميد دارم خداوند، شفاى خود را در آن قرار دهد؛ زيرا [ گاو] از هر گياهى مى خورد.

۱۱۳۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از شير و روغن گاو ^۱ بخوريد و از گوشت آن ، پرهيز كنيد؛ چرا كه شير و روغن گاو ، درمان و شفاست و گوشت آن، درد[زا].

۱۱۳۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :گوشت گاو درد[زا] است ، روغنش شفاست ، و شيرش درمان است.

۱۱۳۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :گوشت گاو درد[زا] است و شيرش دواست؛ [ ولى ]گوشت گوسفند ، دواست و شيرش درد[زا].

۱۱۳۶.امام على عليه السلام :شير گاو ، درمان است.

۱۱۳۷.امام على عليه السلام :نوشيدن كم كم شير ، درمان هر درد است، جز مرگ.

۱۱۳۸.امام صادق عليه السلام :شير گاو ، درمان است و روغن آن، شفاست و گوشت آن درد[زا] است.

۱۱۳۹.الكافىـ به نقل از ابو الحسن اصفهانى ـ: در محضر امام صادق عليه السلامبودم. مى شنيدم كه مردى به امام عليه السلام گفت: فدايت شوم! در بدنم ناتوانى مى يابم . امام عليه السلامبه او فرمود: «شير بخور؛ چون گوشت را مى روياند و استخوان را محكم مى كند».

۱۱۳۲.عنه صلى الله عليه و آله :تَداوَوا بِأَلبانِ البَقَرِ ؛ فَإِنّي أرجو أن يَجعَلَ اللّهُ فيها شِفاءَهُ ؛ فَإِنَّها تَأكُلُ مِنَ الشَّجَرِ . ^۱

۱۱۳۳.عنه صلى الله عليه و آله :عَلَيكُم بِأَلبانِ البَقَرِ وسُمنانِها ، وإيّاكُم ولُحومَها! فَإِنَّ ألبانَها وسُمنانَها دَواءٌ وشِفاءٌ ، ولُحومَها داءٌ . ^۲

۱۱۳۴.عنه صلى الله عليه و آله :لَحمُ البَقَرِ داءٌ ، وسَمنُها شِفاءٌ ، ولَبَنُها دَواءٌ . ^۳

۱۱۳۵.عنه صلى الله عليه و آله :لَحمُ البَقَرِ داءٌ ، ولَبَنُها دَواءٌ . ولَحمُ الغَنَمِ دَواءٌ ، ولَبَنُها داءٌ . ^۴

۱۱۳۶.الإمام عليّ عليه السلام :ألبانُ البَقَرِ دَواءٌ . ^۵

۱۱۳۷.عنه عليه السلام :حَسوُ اللَّبَنِ شِفاءٌ مِن كُلِّ داءٍ إلاَّ المَوتَ . ^۶

۱۱۳۸.الإمام الصادق عليه السلام :ألبانُ البَقَرِ دَواءٌ ، وسُمونُها شِفاءٌ ، ولُحومُها داءٌ . ^۷

۱۱۳۹.الكافي عن أبي الحسن الأصبهاني :كُنتُ عِندَ أبي عَبدِ اللّهِ عليه السلامفَقالَ لَهُ رَجُلٌ وأنَا أسمَعُ : جُعِلتُ فِداكَ ، إنّي أجِدُ الضَّعفَ في بَدَني ، فَقالَ لَهُ : عَلَيكَ بِاللَّبَنِ ؛ فَإِنَّهُ يُنبِتُ اللَّحمَ ويَشُدُّ العَظمَ . ^۸