۱۱۸۷.امام على عليه السلام :هرگز نعمت و طراوت زندگى، از گروهى زايل نمى شود ، مگر به خاطر گناهانى كه انجام داده اند. خداوند، هرگز به بندگان ستم نمى كند.
۱۱۸۸.امام على عليه السلام :خداوند، هرگز به بنده اى نعمت نداده كه او در آن ستم مى كند (به حقوق ديگران تجاوز نمايد)، مگر آن كه سزاوار است كه نعمت از او زايل شود.
۱۱۸۹.امام على عليه السلام :ستم (تجاوز)، نعمت ها را از بين مى برد.
۱۱۹۰.امام على عليه السلام :به ناحق ريختن خون ها، به فرود آمدن عذاب و از بين رفتن نعمت مى انجامد.
۱۱۹۱.امام على عليه السلامـ در دعاى باران خواستن ـ: آگاه باشيد! زمينى كه شما را برمى دارد و آسمانى كه بر شما سايه مى افكند، فرمانبر پروردگار شمايند و اگر بركت خود را به شما مى بخشند ، از روى همدردى با شما، يا منزلت يافتن پيش شما و يا به خاطر خيرى كه از شما اميد دارند، نيست؛ بلكه مأمور شده اند تا به شما سود برسانند، پس اطاعت مى كنند؛ و بر مرزهاى مصلحت هاى شما برافراشته شده اند، پس برپايند.
خداوند، بندگانش را ، آن گاه كه كارهاى بد مى كنند، با كاهش ميوه ها و توقّف بركت ها و بستن گنجينه هاى خيرات مى آزمايد ، تا توبه كننده توبه كند و دست كشنده [ ، از بدى] دست بكشد و پندگيرنده پند پذيرد و ترك كننده ترك كند .
خداى متعال، استغفار را سبب فراوان شدن روزى و رحمت خلق قرار داده و فرموده است: «پس گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهيد؛ همانا او بسيار آمرزنده است * آسمان را بر شما [ به صورت باران ]فرو مى ريزد * و با اموال و فرزندان ، شما را يارى مى رساند و برايتان باغ هايى قرار مى دهد و برايتان نهرهايى قرار مى دهد» . پس رحمت خدا بر آن كه به توبه اش روى آورد و از خطايش پوزش بطلبد و نسبت به مرگ خويش ، پيش دستى كند.
